کپی شد
تاریخچه پیاده روی اربعین حسینی
به گفته برخی پژوهش‌گران، راه‌پیمایی روز اربعین از زمان امامان معصوم (علیهم السلام) در بین شیعیان رایج بوده‌است. سید محمدعلی قاضی طباطبایی در کتاب تحقیق درباره اول اربعین سیدالشهداء، زیارت امام حسین در روز اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه (علیهم السلام) دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند.[1]
و نیز گفته شده سنت پیاده‌روی در دوره شیخ انصاری رایج بود و بسیاری از علما با پای پیاده به کربلا می‌رفتند؛ اما این سنت در زمان میرزا حسین نوری فراموش شده‌بود و او آن را احیا کرد. محدث نوری مسیر نجف تا کربلا را با شاگردان و همراهان خود در طول سه روز طی می‌کردند.[2] نویسنده کتاب ادب الطف در گزارشی از مراسم اربعین در کربلا، اجتماع در این مراسم را به اجتماع مسلمانان در مکه تشبیه و به حضور هیئت‌های عزاداری در آن اشاره کرده که برخی به ترکی، عربی، فارسی و اردو مرثیه می‌خوانده‌اند. ادب الطف در سال ۱۳۸۸قمری/۱۹۶۷میلادی منتشر شده و نویسنده آن، جمیعت راه‌پیمایان اربعین را بیش از یک میلیون نفر تخمین زده‌است.[3]
در پیاده‌روی اربعین سال ۱۳۹۳شمسی نماز جماعتی به طول ۳۰ کیلومتر در مسیر نجف به کربلا برگزار شد و هزاران زائر در آن شرکت کردند.[4]
در اواخر قرن ۱۴ قمری حزب بعث عراق، با برگزاری مراسم راه‌پیمایی اربعین مخالفت کرد و گاه با راه‌پیمایی‌کنندگان با خشونت رفتار می‌شد. این مسأله موجب کم‌رونق شدن این مراسم گردید. گفته شده آیت‌الله سید محمد صدر در دوره‌ای، پیاده‌روی به کربلا را واجب اعلام کرده بود.[5]
[1]. قاضی طباطبایی، سید محمدعلی، تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(ع)، ص۲.
[2]. «زندگی‌نامه میرزا حسین نوری»، سایت بلاغ.
[3]. شبر، سید جواد، ادب الطف و شعراء الحسین(ع)، ج۱، ص۴۱.
[4]. «برپایی بزرگ‌ترین نماز جماعت بین کربلای معلی و نجف اشرف به‌طول ۳۰ کیلومتر»، خبرگزاری تسنیم؛ «اقامه نماز جماعت 30کیلومتری در جاده نجف به کربلا+ویدئو»، شبکه العالم.
[5]. مظاهری، محسن حسام، فرهنگ سوگ شیعی، ص ۱۰۲.