بیتوته در مشعر

سومین عمل از واجبات حج تمتع، وقوف به مشعر الحرام است. بعد از آن كه از وقوف به عرفات در مغرب شب دهم، فراغت حاصل شد، حج گزار باید به سمت مشعر الحرام كه محل معروفى است و حدود معينى دارد، كوچ كند. پس از حركت از عرفات واجب است شب عيد  را تا صبح در مشعر الحرام با نيت خالص و قصد قربت بماند.

از طلوع فجر روز دهم تا طلوع آفتاب، وقت وقوف اختيارى  مشعر الحرام است، پس بايد در تمام اين مدت با قصد قربت و نيت خالص از ريا و خودنمائى، وقوف نمايد. بلى كوچ كردن از مشعر كمى قبل از طلوع آفتاب اگر به نحوى باشد كه قبل از طلوع آفتاب از وادى محسّر[1] نگذرد، جايز، بلكه مستحب است و اگر بگذرد گناه كرده ولى كفاره ندارد.

وقوف در مشعر در مدّت مذكور[2] گرچه واجب است، ولى تمام آن ركن نيست؛ بلكه ركن وقوف، مقدار كمى از اين زمان است هرچند يک دقيقه باشد.

زنان و بچه‌ها و پيرمردان و اشخاص ضعيف و بيماران و ديگر معذوران و كسانى كه لازم است همراه آنان باشند، جايز است قدرى از شب عيد را در مشعر وقوف كنند و سپس به سوى منى حركت كنند هرچند قبل از نيمه شب باشد.

صاحب عذرى كه مى‌تواند اكتفا به وقوف شبانه مشعر الحرام نمايد، كسى است كه عذر براى خودش حاصل شده باشد، اگرچه به واسطۀ اطمينان از گفته ديگرى مثل مدير كاروان باشد.

كسى كه وقوف به عرفه را درک كرده و شب دهم يا مقدارى از آن را در مشعر بوده، اگر قبل از طلوع فجر از مشعر خارج و تا طلوع آفتاب برنگردد، حجش صحيح است. بلى اگر عمداً و بدون عذر چنين كرده معصيت كرده و بايد يک گوسفند كفاره بدهد.[3]