کپی شد
به‌کار بردن مکر و خدعه در جنگ (گفتن ان‌شاءالله حضرت علی (علیه السلام) در لیله الهریر)
همان‌طور که قبح دروغ در جایی که مصلحت اقتضاء کند، ریخته می‌شود، هم‌چنین فریب و خدعه در موردی که دارای مصلحت باشد قبحی ندارد.
عدى بن حاتم كه در جنگهاى على (عليه السّلام) شركت داشت، می‌گويد: علی (علیه السلام) در جنگ صفين در ليلة الهرير هنگامى‌كه با معاويه برخورد كرد با صداى بلند فرمود: هم‌اکنون معاويه و يارانش را از پا در مىآورم و بعد در آخر سخنان خود آهسته فرمود: ان شاء اللَّه.
عدى می‌گويد: من نزديک بودم و گفتم: يا اميرالمؤمنين تو با اين گفته سوگند ياد كردى و بعد در گفتارت استثناء نمودى (ان‌شاءالله گفتی)، حضرت فرمود: در جنگ خدعه است و من پیش يارانم راست‌گو هستم، من اين سخن را گفتم که يارانم را امیدوار کنم تا شکست نحورند و فرار نکنند. اينک سخن مرا بشنو كه از آن سود خواهى برد، ان شاء اللَّه.[1]
[1]. قمى، على بن ابراهيم، تفسير قمي، تحقيق: موسوى جزايرى، سيد طيب، ج 2، ص 60 و 61؛ مجلسى، محمد باقر، ايمان و كفر (ترجمه جلد 70- 64 بحار الانوار)، مترجم: عطاردى، عزيز الله، ج 2، ص 92 .
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید