بنی اسرائیل و ابراز علاقه و گرایش به بت پرستی و پیمان شکنى

ابراز علاقه و گرایش به بت پرستی، به عنوان ویژگی بارز یهود در قرآن بیان شده است: «و بنى اسرائیل را از دریا (سالم) عبور دادیم، (ناگاه) در مسیر خود به جمعیتى رسیدند که اطراف بتهایشان با تواضع و خضوع گرد آمده بودند. (در این هنگام بنى اسرائیل) به موسى گفتند: تو هم براى ما معبودى قرار ده، همانگونه که آنها معبودان (و خدایانی) دارند! (موسی) گفت: شما جمعیتى جاهل و نادان هستید».[1]

یکى دیگر از صفات زشت و اقدامات ناپسند بنى اسرائیل و یهود که با تاریخ پیوند خورده و گویا از لوازم ذاتى آنها گشته است، پیمان شکنى و بى اعتنایى به قراردادها و حتى قسم هایى است که خود انشاء کننده آن بوده اند. حال چه بنى اسرائیل زمان حضرت موسى (علیه السلام) و انبیاى بعد از او و چه یهودیان زمان پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله)، بارها و بارها اقدام به پیمان شکنى کردند. قرآن کریم به برخى از پیمان هایى که به وسیله بنى اسرائیل شکسته شد، اشاره دارد:

به عنوان مثال؛ پیمانى که در کوه طور بستند، سپس آن را نقض کردند که در سوره بقره آیه 83 تا 85 بیان شده است، و یا این که با موسى پیمان بسته بودند که او را همراهى و یارى کنند. وقتى حضرت موسى (علیه السلام) از آنها خواست وارد سرزمین مقدس (فلسطین) شده و با طاغوت ها جهاد کنند، مخالفت کرده و پیمان خود را شکستند و با گستاخى گفتند: تو و خدایت بروید جنگ کنید ما اینجا نشسته ایم![2]