برده داری و پیشینه بردگی

بردگان در طول تاريخ سرنوشت بسيار دردناكى داشته اند، به عنوان نمونه بردگان اسپارت ها را كه به اصطلاح قومى متمدن بودند در نظر مى گيريم، به قول نويسنده روح القوانين غلامان اسپارتى به قدرى بدبخت بودند كه تنها غلام یک نفر نبودند، بلكه غلام تمام جامعه محسوب مى شدند، و هر كس بدون ترس از قانون مى توانست هر قدر بخواهد غلام خود يا ديگرى را آزار و شكنجه دهد، و در حقيقت زندگانى آنها از حيوانات نيز بدتر بود.

از زمانى كه بردگان را از كشورهاى عقب افتاده صيد مى كردند تا هنگامى كه در بازارهاى فروش عرضه مى شدند، بسيارى از آنها مى مردند، و باقيمانده وسيله اى بودند براى بهره گيرى برده فروشان طماع و اندک غذائى كه به آنها مى دادند براى زنده ماندن و كار كردن بود، و به هنگام پيرى و بيماری هاى صعب العلاج آنها را به حال خود رها مى كردند تا به شكل دردناكى جان دهند!؛ لذا نام بردگى در طول تاريخ با انبوهى از جنايات هولناک همراه است. اسلام به عنوان دینی که برای آزادی و سعادت همه بشریت آمده بود، همواره از سرنوشت دردناک بردگان در گذشته به عنوان یک معضل بزرگ اجتماعی رنج می برده است؛ به همین دلیل هرگز در برابر این مسئله مهم سکوت نکرده است و راه حلی بسیار حکیمانه و دقیق برای ریشه کن کردن این معضل ارائه نموده است.

در عصر ظهور اسلام، و قرن ها بعد از آن برده گيرى از طريق زور و حمله به كشورهاى سياه پوستان و دستگير كردن انسان هاى آزاد، و تبديل آنها به بردگان، بسيار زياد بود، و گاهى در مقياس هاى وحشتناک روى آن معامله مى شد، به طورى كه در اواخر قرن 18 ميلادى دولت انگلستان هر سال دويست هزار برده را معامله مى كرد، و هر سال يك صد هزار نفر را از آفريقا گرفته و به صورت بردگان به آمريكا مى بردند.