بداء از دیدگاه روایات

در روایات امامان شیعه (علیهم السلام) به بداء و حاصل شدن آن از جانب خداوند اشاره شده، علاوه بر این، تفسیر و معنای صحیح این اعتقاد نیز در این احادیث، تبیین شده است.

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده: «هیچ یک از انبیاء به نبوت نرسیدند، مگر این‌که برای خداوند عزوجل به پنج خصلت اعتراف کردند: بداء، مشیت، سجود، بندگی و اطاعت».[1]

در روایتی دیگر از امام صادق (علیه السلام) آمده است: ما بدا لله فی شيء إلا کان فی علمه قبل أن یبدو له»؛[2] «برای خداوند بداء حاصل نمی‌شود، مگر این که از قبل به آن موضوع جدید علم داشته است».

همچنین در روایات مربوط به بداء به اهمیت این اعتقاد نزد امامان معصوم (علیهم السلام) اشاره شده است تا جایی که این باور یکی از نشانه‌های حقیقی توحید قرار داده شده است.

در روایتی آمده است: «ما عبد الله بشيء مثل البداء»؛[3] «خدا با عبادتی مانند بداء پرستیده نشده‌است». امام صادق (علیه السلام) فرمود: لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَا فِی الْقَوْلِ بِالْبَدَاءِ مِنَ الْأَجْرِ مَا فَتَرُوا عَنِ الْکلَامِ فِیه»؛[4] «اگر مردم می‌دانستند در اعتقاد به بَداء چه پاداشی است، هرگز از سخن گفتن درباره آن خسته نمی‌شدند».[5]

[1] . صدوق، محمد بن علی، التوحید، ص ۳۳۳.

[2] . کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۱۹۸.

[3] . همان، ص ۱۹۷.

[4] . التوحید، ص ۳۳۴.

[5] . برگرفته از ویکی شیعه.