ایمان استوار حضرت عباس (علیه السّلام)

قوت ایمان به خدا و استوارى در آن، یکى از بارزترین و بنیادى ترین ویژگی هاى حضرت عباس (علیه السّلام) بود. او در دامان ایمان، مرکز تقوا و آموزشگاه خداپرستى و خداخواهى، تربیت یافت و علی (علیه السلام)، پیشواى موحّدان و سرور متقیان، جان فرزندش عباس را با جوهر ایمان و توحید حقیقى پرورش داد و تغذیه کرد. پدر، او را با ایمان مبتنى بر آگاهى و تعمّق در حقایق هستى و رازهاى طبیعت، تغذیه نمود.

این ایمان ژرف و ریشه دار با ذرّات وجود حضرت عباس (علیه السلام) عجین شد و او را به یکى از بزرگان تقوا و توحید بدل ساخت. و بر اثر همین ایمان پایدار و عظیم بود که ایشان، خود و برادرانش را در راه خدا و تنها براى خدا قربانى کرد.

آن حضرت با دلاورى به دفاع از دین خدا و حمایت از عقاید اسلامى که در آستانه تحریف شدن و نابودى در زمان حکومت امویان قرار گرفته بود، برخاست و در این کار فقط خداوند و رضاى حق و جایگاه اخروى را مد نظر داشت.

امام صادق (علیه السلام) در یکی از کلمات نورانی خود، حضرت ابوالفضل (علیه السلام) را فردی دارای ایمان آگاهانه و استوار معرفی فرموده است. همین بیان امام معصوم (علیه السلام) بیانگر ایمان پایدار و محکم او است.[1]

[1]. ابن عنبه حسنى‏، احمد بن علی، عمدة الطالب في أنساب آل أبى طالب‏، ص 327.‏