ایران و دفاع از قرآن

در کتاب قرب الاسناد به نقل از امام صادق (ع) و ایشان از پدرانشان (ع) از حضرت علی (ع) آمده است که آن حضرت در باره فارس ها فرمود: به خاطر نزول قرآن با آنها جنگ کردید، اما دنیا به پایان نمی رسد تا این که آنها به خاطر تأویل (تفسیر و باطن) آن با شما خواهند جنگید».[1]

درباره سند این روایت آنچه می توان بیان کرد این است که؛ کتاب قرب الاسناد آن طور که علامه مجلسی در مقدمه بحار گفته از کتب معتبر و مشهور بین علما است،[2] نسخه‏اى از این کتاب در كتابخانه حضرت آيت الله بروجردى موجود است كه تاريخ نگارش آن 1359 هجرى است و به خط حسن مير خانى است. اين نسخه از نسخه‏اى كه از روى نسخه‏اى كه اجازه مؤلف آن؛ يعنى عبد الله بن جعفر حميرى در تاريخ 304 هجرى بر آن بوده، نوشته شده است[3] و حمیری، مؤلف آن نیز از راویان معتبر و بزرگ شیعه است. سند روایت بعد از حمیری کوتاه و شامل حسن بن ظریف و حسین بن علوان است. حسن بن ظریف را در کتب رجال شیعه قابل اعتماد معرفی کرده اند،[4] ولی در باره حسین بن علوان اختلاف است و این اختلاف به دلیل عبارتی است که درباره او آورده شده است که: «غیر شیعه است و کنیه برادرش ابا محمد می باشد و او قابل اعتماد است» چون دقیقا معلوم نیست که مقصود از عبارت (قابل اعتماد است)[5] خود حسین بن علوان بوده یا برادرش، بدین جهت در اعتبار او اشکال شده است، اما مرحوم آیت الله خویی او را معتبر می داند و می فرماید: چنین عباراتی در کتب رجالی فراوان است و دلالت بر اعتبار همان راوی اصلی می کند.[6]

به هر حال با توجه به این که بسیاری از روایات قرب الاسناد با همین سند نقل شده پس این روایت از نظر سند معتبر و قابل اعتماد است.