اولویت در دادن صدقه

در روایتی آمده است: «عمرو بن جموح» که پير مرد بزرگ و ثروت مندی بود. به پيامبر (ص) عرض كرد: از چه چيز صدقه و به چه كسانى بدهم؟ آیه نازل شد که ای پیغمبر بگو: «هر خير و نيكى (و هر گونه سرمايه سودمند مادى و معنوى) كه انفاق مى‏كنيد، براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان، اگر فقیر باشند و مستمندان و واماندگان در راه بايد باشد».[1]

مسلّماً ذكر اين موارد به عنوان بيان مصداق هاى روشن است، و گرنه منحصر به آنها نبوده، بلکه در حقيقت هم اشيايى كه از آن می توان انفاق کرد و هم كسانى كه به آنها می شود انفاق کرد، دايرۀ وسيعى دارد.

بنابراین، در عين گسترده بودن مورد انفاق، اولويت ها نيز بيان شده است. مسلّماً پدر و مادر و سپس نزديكان نيازمند در اين مسئله اولويت دارند و بعد از آنها يتيمان و سپس نيازمندان و حتى كسانى را كه ذاتاً فقير نيستند،- ولى بر اثر حادثه‏اى؛ مثل تمام شدن مخارج در سفر نيازمند شده‏اند- شامل مى‏شود.[2] بنابراین، مقدار حداقل صدقه به توان شخص بستگی دارد، حتی در برخی روایات یک جرعه آب هم به عنوان صدقه بیان شده است.[3]

نتیجه:

طبق آیات و روایات مقدار صدقه هر مقداری که در توان شخص باشد کافی است. در پرداخت آن هم باید نزدیکان خود را در اولویت قرار دهد.