searchicon

کپی شد

اهمیت مراقبه از نگاه اشو

مراقبه از جمله اصولی است که در آموزه های اشو فراوان مورد توجه قرار گرفته است و تمجیدها و توصیف های اشو از آن تا حدّی است که می توان به جرأت گفت: اشو با مراقبه در پی حلّ تمام مشکلات و معایب است و می‌خواهد با آن به تمام اهداف و نتایج برسد.

مراقبه در دیدگاه اشو بسیار اهمیت دارد و آن را با توصیف‌های مختلف و تعاریف متمایز تبیین می‌کند. نخستین اصل زندگی از نظر اشو مراقبه است و چیزهای دیگر در درجات بعدی اهمیت قرار دارند.[1] فقط یک چیز بسیار ساده جوهرهٔ تمامی تجربه مذهبی است و آن مراقبه است.[2] مراقبه حتی از تمام متون مقدس هم بالاتر است، تنها مراقبه می تواند یاری دهنده (تجربه مذهبی) باشد. آنچه من می‌توانم به همراه آنچه تمام متون مقدس می‌گویند، اگر بدون مراقبه باشد، نمی‌تواند کمکم کند،[3] مراقبه در دنیای مدرن پدیده ای لازم و واجب است. مراقبه حتی از نان شب واجب تر است. تنها راه حلّ تمام مشکلات، مراقبه است. مشکل ممکن است افسردگی، غم و اندوه، عصبانیت و یا هر چیز دیگری باشد. مشکلات ممکن است بسیار باشند؛ ولی جواب یکی است و آن مراقبه است.[4]

البته این تعابیر در مقوله عشق نیز تکرار گردیده و مشخص نشده است که تنها عشق است که راه حل مشکلات است یا مراقبه؟

او می‌گوید: آرامش حقیقی در مراقبه است و به وسیله مراقبه آرامش حقیقی و اصیل حاصل می آید.[5]

اشو در باره اهمیت مراقبه دو نکته را بیان می کند:

1. ناآگاهی از مراقبه؛ بزرگ ترین مشکل بشریت:

بزرگ ترین مشکل بشر این است که چیزی از مراقبه نمی داند؛ نه افزایش جمعیت، نه بمب اتمی، نه گرسنگی و نه هیچ چیز دیگر، مشکل اساسی نیست. علم به آسانی قادر به حلّ این مشکلات است. تنها مشکل ریشه ای که علم را یارای حل آن نیست، این است که مردم از راز و رمز مراقبه بی خبرند.[6]

2. مراقبه: حقیقت تمام شعایر دینی:

وی می گوید: به نظر من مراقبه حقیقت تمام شعایر دینی است. باقی چیزها؛ مانند: فروخوردن خشم، پرهیز از مال اندوزی، تجرد و غیره، صرفاً تبعات مراقبه اند. با ورود به مرحله ساماندهی نقطه اوج مراقبه، همه این چیزها خودبه خود حاصل می شوند. آنها به طور طبیعی به وجود می آیند.[7]

مراقبه پادزهر تمامی زهرهای زندگی است،‌ مراقبه خوراک گوهر واقعی انسان است، بدون مراقبه، زمین محکوم به فنا است. زندگی بدون مراقبه موجب می‌شود که انسان صرفاً گیاهی بی‌شعور شود. مراقبه دارویی درونی است.[8]

سرانجام این‌که یگانه دستور اشو مراقبه است:

من به شما نمی گویم چه بکنید. تمامی رویکرد من این است: مراقبه کنید و سپس هر چیز به خودی خود تغییر خواهد کرد.[9] [10]



[1]. اشو، بلوغ، ترجمه: فرجی، مرجان، ص 10؛ اشو، عشق، رقص زندگی، ترجمه: ریاحی‌پور، بابک / قهرمانی، فرشید، ص 20.

[2]. بلوغ، ترجمه: فرجی، مرجان، ص 146.

[3]. اشو، شهامت، ترجمه: تقی‌پور، خدیجه، ص 155.

[4]. عشق، رقص زندگی، ترجمه: ریاحی‌پور، بابک / قهرمانی، فرشید، ص 175.

[5]. اشو، مراقبه، شور سرمستی، ترجمه: اصغری، امید، ص 60.

[6]. اشو، بشنو از این خموش، ترجمه: براتی، عبدالعلی، ص 109.

[7]. اشو، یک فنجان چای، ترجمه: برزگر، مسیحا، ص 19.

[8]. ر.ک: اشو، آفتاب در سایه، ترجمه: براتی، عبدالعلی، ص 241- 122.

[9]. همان.

[10]. ر.ک: موسوی زاده، سید روح الله، سلوک و سقوط؛ نقد و بررسی اندیشه های معنوی اشو (این مقاله برگرفته از سایت راسخون می‌باشد).