کپی شد
اهل بیت و امامان (علیهم السلام)
لفظ اهل بیت (ع)، در روایات، غیر از پنج تن آل عبا بر بقیۀ امامان؛ یعنی از امام سجاد (ع) تا امام زمان (عج) نیز اطلاق شده است. این بدان جهت است که در روایات زیادی از پیامبر اکرم (ص) این عنوان از باب توسعه مفهومی و تنقیح مناط بر امامان معصوم (ع) هم، تطبیق شده و آمده است.
رسول گرامی اسلام (ص) در حدیث مشهور «ثقلین» که در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت به طور متواتر نقل شده، فرمودند: « إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَإِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض؛[1]من در میان شما دو گوهر گرانبها باقی می گذارم، یکی کتاب خداوند و دیگری عترت و اهل بیت من که اگر به این دو تمسک نمایید و بپیوندید هرگز گمراه نخواهید شد و این دو از هم جدا نمی شوند تا در قیامت بر من در حوض کوثر وارد شوند».
و یا این که در حدیث مشهور سفینه فرمودند: «همانا مثل اهل بیتم در میان شما، مانند کشتی نوح است که هر کس سوارش شود نجات یابد و هر کس از آن تخلف کند، غرق می گردد».[2]
در حدیث دیگری حضرت على (ع) فرمودند: «من در خانۀ ام سلمه در خـدمـت رسـول خـدا (ص) بـودم كه آيۀ «انما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس اهل البيت …» نازل شد. پيامبر (ص ) به من فرمودند: اين آيه دربارۀ تو و فرزندت حسن (ع) و حسين (ع) و امامانى كـه از نـسـل تو به وجود مى آيند، نازل شده است. گفتم: يا رسول اللّه (ص) بعد از تو چند نفر به امـامـت مـى رسـنـد؟ حضرت فرمود: بعد از تو حسن (ع) و بعد از حسن (ع)، حسين (ع) و بعد از حـسـيـن (ع)، فـرزنـدش عـلـى (ع) و بعد از على (ع)، فرزندش محمد (ع) و بعد از محمد (ع)، فرزندش جعفر (ع) و بعداز جعفر (ع)، فرزندش موسى (ع) و بعد از موسى (ع)، فرزندش على (ع) و بـعـد از عـلـى (ع)، فـرزنـدش مـحمد (ع) و بعد از محمد (ع)، فرزندش على (ع) و بعد از على (ع)، فرزندش حسن (ع) و بعد از حسن (ع)، فرزندش حجت (عج) به امامت خواهند رسيد. نام هاى ايشان به همين ترتيب بر ساق عرش نوشته شده بود، از خداوند متعال پرسيدم اينها كيستند؟ فرمود: امام هاى بعد از تو مى باشند، پاک و معصوم و دشمنان آنان ملعون شده هستند».[3]
روايات فراوان ديگرى نيز وجود دارد كه ائمۀ دوازده گانۀ شيعه را مشمول اهل بيت (ع) مى داند. در این احادیث، امام صادق (ع) و دیگر ائمه (ع) از خود به اهل البیت تعبیر کرده و تصریح کرده اند که ما اهل بيت هستیم.[4]
[1]. ترمذی، صحیح، ج 2، ص 380؛ احمد بن حنبل، مسند، ج 3، ص 17، تکمیل شود.
[2]. حاکم، مستدرک الصحیحین، ج 2، ص 432؛ فیروزآبادی، فضائل الخمسة، ج 2، ص 65، تکمیل شود، « إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ».
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 36، ص 336، ح 199، مؤسسة الوفاء، بيروت، 1404ق.
[4]. کلینی، كافي، ج 1، ص 349، ح 6، دار الكتب الإسلامية، تهران، 1365ش.