انشعاب در مبارکیه

کسانی‌که پس از اسماعیل بن جعفر (علیه السلام)، فرزند وی «محمد» را به امامت پذیرفته بودند(مبارکیه)؛ پس از مرگ محمد به دو گروه تقسیم شدند:

الف) گروه اول، مرگ وی را نپذیرفته و او را هفتمین و آخرین امام خود دانسته، به انتظار بازگشت او به عنوان مهدی یا قائم نشستند. اینان را ملل و نحل نویسان امامی، پیشگامان «قرامطه» می‌دانند.[1]

ب) گروه دوم که بعدها خلافت «فاطمیان» را بنیان نهادند، مرگ او را پذیرفته و امامت را در فرزندان او دانستند.[2]

[1]. شریعتمداری، حمید رضا، راهنمای مطالعات قرمطی (از مجموعه مقالات کتاب اسماعیلیه)، ص 605 و 606.

[2]. صابری، حسین، تاریخ فرق اسلامی، ص ۱۱۰ و ۱۱۱؛ شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، محقق: بدران، محمد، ج 1، ص۲۲۶ – ۲۲۸.