اندیشه و مکتب ناصر کبیر (اطروش)

آیت الله جوادی آملی در بیانیه‌ای به مناسبت همایش بین‌المللی بزرگداشت ناصر کبیر، پیرامون اندیشه و مکتب وی می‌نویسد:

«حسن بن علی»؛ معروف به «ناصر کبیر» از بزرگواران دودمان طه و یاسین و از نوادگان زین العابدین علی بن الحسین (صلوات الله و سلامه علیهما) است. ناصر کبیر وقتی به طبرستان آمد، مهم‌ترین کار او احیای معارف قرآن و عترت بود. اگر حکومتی و قدرتی داشت و اگر مدیریت و تدبیری داشت، در خدمت معارف قرآن و عترت بود. سعی بلیغ این بزرگوار این بود ]که[ معارف کلیدی قرآن را به خوبی تفسیر کند، ره‌آورد عقلی و علمی اهل‌بیت (علیهم السلام) را خوب تبیین کند و انسان را به مقام والای خلافت الهی برساند؛ چون هدف انسان همان قرب الی الله است و جریان خلافت و مانند آن وسیله این قرب الی الله یا لازمه این قرب الی الله است. وجود مبارک حسن بن علی؛ معروف به ناصر کبیر که هم مفسر بود، هم متکلّم بود، هم فقیه نامور بود و هم ادیب، هم بسیاری از مسائل اسلامی را از نظر گذرانده بود، همت اساسی‌اش این بود که جریان توحید، جریان امامت و جریان عدل را بیش از هر چیز شکوفا کند، تا نه سخن از الحاد باشد، نه سخن از شرک باشد، نه سخن از شرک‌پنداری برخی از کوته‌نظران باشد و مانند آن. تفسیر کوتاهی که ]ناصر کبیر[ از اسمای حسنای الهی دارد، نشانه آن بلوغ و رشد فکری این بزرگ متکلم و فقیه امامیه است».[1]

[1]. ر.ک: بیانیه آیت الله جوادی آملی به مناسبت همایش بین‌المللی بزرگداشت ناصر کبیر، سایت ابنا.