اندیشه و مکتب حسین بن علی شهید فخ

او دارای مکتب و اندیشه خاصی نبود. با توجه به وضعیت خاصی که از طرف حاکمان  ظالم عباسی علیه فرزندان علی و فاطمه (علیهما السلام) به وجود آمده بود، بیشتر اینها به فکر انتقام و راهی برای رهایی از آن فشارها و اجرای کامل قرآن و سنت بودند.

آیا او با اذن امام زمانش حضرت موسای کاظم (علیه السلام) دست به قیام زد.

پس از مرگ مهدى در سال 169، فرزندش موسى الهادى بر سر كار آمد. وى بيش از يک سال زنده نماند. در زمان او بود كه حسين بن على شهيد فخّ، قيام كرد و كشته شد. وقتى سر او را براى هادى آوردند، او اشعارى چند بر زبان آورد و در آن از طالبى‏ها به قطع رحم و متهم كرد. وى سپس نگرانى شديد خود را از موسى بن جعفر عليه السّلام اظهار نمود و قسم ياد كرد كه او را خواهد كشت: و الله ما خرج حسين الّا عن امره و لا اتّبع الّا حجّته لأنّه صاحب الوصية فى هذا البيت قتلنى الله ان ابقيت عليه.

به خدا قسم حسين (شهيد فخّ) به دستور او (امام كاظم) قيام كرده و تحت تأثير او قرار گرفته؛ زيرا صاحب وصيت (پرنفوذ) در اين خانواده او است، خدا مرا بكشد اگر او را زنده بگذارم.

قاضى ابو يوسف كه در مجلس حاضر بود او را آرام كرد و گفت: نه موسى بن جعفر و نه هيچ كدام از فرزندان اين خانواده اعتقاد به خروج عليه خلفا را ندارند در ادامه آمده است: زمانى كه امام از خطر دستگيرى و شهادت خود به دست هادى عباسى آگاه شد و تهديدهاى او را شنيد، در حق وى نفرين كرد و چندى بعد خبر مرگ او به مدينه رسيد.

در واقع ما نيز يقين نداريم كه قيام شهيد فخ به امر امام كاظم عليه السّلام بوده باشد؛ گرچه مى‏توان پذيرفت كه قيام فخ، در رديف سالم‏ترين قيامهاى علويان بر ضد عباسيان است‏.[1]

[1] . جعفریان، رسول، حيات فكرى و سياسى ائمه، جعفريان، ص 388 و 389 ‏.