انجمن حجتیه بعد از انقلاب اسلامی ایران

با پیروزی انقلاب اسلامی انجمن حجتیه که در حیرت پیروزی انقلاب اسلامی بود، تضعیف شد؛ زیرا آن‌ها اعتقادی به پیروزی انقلاب اسلامی نداشتند؛ لذا پنج شش ماه در حالت تردید بودند. در نهایت انجمنی ‌ها در نیمه شعبان سال اول انقلاب عکس همه مراجع را به نمایش گذاشتند و بعد از چند ماهی به تأییدات خود از رهبر انقلاب اشاراتی نمودند و خود آقای حلبی از مضامینی چون رهبر عظیم‌ الشأن و رهبر کبیر برای امام خمینی استفاده کرد.

وقتی انجمنی ‌ها به موضع انفعال افتادند، نیروهای تربیت شده در انجمن، پس از انقلاب به سه دسته تقسیم شدند:

1.‌ دسته اول کسانی بودند که به انقلاب پیوستند. در میان اینان، جوانانی نیز حضور داشتند که دست کم چند سالی انجمن را تجربه کرده و به صف انقلابیون پیوسته بودند. برخی نیز مانند آقای طیب که مسؤولیت برگزاری مراسم سخنرانی‌ ها را در تهران بر عهده داشت، نه تنها به انقلابیون پیوستند، بلکه به نوعی در برابر انجمن هم قرار گرفتند.

2- دسته دوم در برابر انقلاب بی‌ تفاوت ماندند.

3- دسته سوم به انتقاد از انقلاب پرداخته و به صف مخالفان (از نوع دیندار) پیوستند.

یکی دیگر از خط ‌مشی ‌های انجمن حجتیه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جایگزینی مبارزه با مارکسیسم به جای بهائیت بود. هر چند سعی می ‌کردند تا دو سه سال بعد از انقلاب همچنان خطر بهائیت را زنده نگه دارند، ولی اهتمام اصلی خود را معطوف به مارکسیسم کرده در کلاس ‌های آموزشی خود، مارکسیسم را نقد می‌کردند.و مارکسیسم را مسأله اصلی نشان می‌دادند.[1]