searchicon

کپی شد

انجام اعمال نیک برای میّت

آسان شدن مصیبت­ها برای شخص مصیبت زده راه­هایی را می طلبد که مهم ترین آن صبر برمصیبت، تفکر و درک واقعیت مرگ و انجام اعمال نیک برای مردگان است. ما به تناسب این مدخل به تشریح انجام اعمال نیک برای مردگان می پردازیم:

در احادیث سفارش به انجام اعمالی برای مردگان شده که برخی از آنان طبق شرایطی واجب و برخی هم مستحب است. به نمونه هایی از اعمال مستحبی که در روایات به آن سفارش شده اشاره می شود:

یک. صدقه دادن: يكى از افراد بنى ساعده که مادرش از دنيا رفته بود، به رسول اكرم (ص) عرض كرد: در غياب من، مادرم از دنيا رفته اگر من براى او چيزى صدقه بدهم نفعش عايد وى مى‏شود. آن حضرت فرمود: بلى.[1]

دو. خواندن قرآن: پیامبر اکرم (ص) فرمود: «هر كس به قبرستان گذر كند و يازده مرتبه «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» [سوره توحید] را بخواند و ثواب آن را به مرده‏ها ببخشد، به تعداد اموات به او اجر مى‏دهند».[2]

سه. انجام کارهای نیک: امام صادق (ع) فرمود: «…صدقه، دعا و نيكى به ميّت مى‏رسد و اجرش را به كننده اين كارها و ميّت می دهند».[3] «هر مسلمانى به نيابت از اموات عمل خیری انجام دهد، خداى تعالى پاداش وى را چند برابر نمايد و مردگان را از آن بهره‏مند سازد».[4]

چهار. خواندن نماز وحشت: مستحبّ است در شب اول قبر، دو ركعت نماز وحشت (نماز هدیۀ میّت در شب دفن[5]) براى ميّت بخوانند و دستورش در رساله های عملیه مراجع تقلید بیان شده است.[6]

در بارۀ اعمال واجب برای میّت به نمایه های زیر مراجعه کنید:

1. «خمس اموال میت»، سؤال 3542 (سایت اسلام کوئست: 3780).

2. «قضای نماز و روزۀ پدر و مادر»، سؤال 4115 (سایت اسلام کوئست: 4400).



[1]. ملاحويش آل غازى، عبدالقادر، بیان المعانی، ج 1، ص 203، مطبعة الترقى‏، دمشق، چاپ اول، 1382ق؛ قرطبى، محمد بن احمد، الجامع لأحكام القرآن‏، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، 1364ش.

[2]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 10، ص 368، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ق.

[3]. عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعة، ج 8، ص 279، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، 1409ق.

[4]. حلّی، ابن فهد، عدة الداعی، ص 146، دارالکتاب الاسلامی، قم، 1407ق.

[5]. عاملی (کفعمی)، ابراهیم بن علی، المصباح، ص 411، نشر دارالرضی، قم، چاپ دوم، 1405ق؛ وسائل الشیعة، ج 8، ص 168.

[6]. امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل (محشی)، ج 1، ص 348، محقق/ مصحح: سيد محمد حسين بنى هاشمى خمينى‌، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.