کپی شد
امام کاظم (علیه السلام) و فرقه ها
امام کاظم (علیه السلام) بعد از شهادت پدر بزرگوارش با چند گروه از مردم مواجه شدند:
گروه اول معتقد شدند كه جعفر بن محمد (علیهما السلام) زنده است و نمىميرد، زيرا او قائم آل محمد (علیه السلام) و همان مهدىاى است كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) ظهورش را بشارت داده است، اين گروه نزد شيعه «ناووسيّه» ناميده شوند.
گروه دوم معتقد بودند كه امام پس از جعفر بن محمد (علیهما السلام)، عبد الله است كه بزرگترين فرزند به جاى مانده آن حضرت بود. آنان به نام «فطحيّه» شهرت يافتند، زيرا عبد الله بن جعفر به لقب «افطح» شناخته مىشد. [1]
گروه سوم معتقد به امامت اسماعيل بن جعفر (علیه السلام) شدند اگر چه در اين باره اختلافاتى هم بين خود داشتهاند، گروهى از اين دسته وفات اسماعيل را در زمان حيات پدرش انكار كردهاند، و می‌گويند وى زنده بود، و پدرش به امامت وى تصريح كرده‌است، اين عده بسيار اندک بودند.[2]
برخی نیز معتقد بودند كه امام پس از جعفر بن محمد (علیهما السلام)، اسماعيل است؛ زيرا در زمان پدرش وصيت به نام او انجام گرفته است و اين فرقه «خطّابيه» هستند، پيروان ابو الخطاب كه در كوفه قيام كرد و [سرانجام] عيسى بن موسى بن على عباسى او را از پاى درآورد. [3]
بعضى از آنان عقيده دارند كه اسماعيل در زمان پدرش وفات كرد، جز اين كه وى قبل از وفاتش به امامت فرزندش محمد تصريح كرده و اين محمد پس از وى امام است، اين جمعيت را قرامطه می‌گويند، كه نسب آنان را به مردی كه نام او قرمطويه بود، میرسانند و اين جماعت را مباركيه هم می‌گويند؛ زيرا كه نسب آنان به مبارک غلام اسماعيل ابن جعفر (علیه السلام) می‌رسد.[4]
سپس پيروان محمد بن اسماعيل پس از مرگ او به دو گروه منشعب شدند: گروهى به پيشوايى محمد بن جعفر گردن نهادند كه به «سمطيه» شهرت يافتند.
گروهى ديگر گفتند امامت از آن بزرگترين فرزندان [امام] جعفر بن محمد (علیهما السلام) است كه پس از او [زنده] ماند؛ و او عبد الله بن جعفر است. وقتى عبد اللّه وفات كرد، پيروانش به امامت موسى بن جعفر (علیهما السلام) بازگشته و او را وصىّ عبد الله بن جعفر پنداشتند.
گروه چهارم امامت را پس از جعفر بن محمد (علیهما السلام) از آن فرزندش موسى (علیه السلام) دانستند و در آن حضرت توقف نمودند كه به «واقفیه» شهرت يافتند.[5]
[1]. ناشئ، اكبر، فرقههاى اسلامى و مسأله امامت، ترجمه، ايمانى، عليرضا، ص 72.
[2]. طبرسی، إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 295.
[3]. فرقههاى اسلامى و مسأله امامت، ترجمه، ايمانى، عليرضا، ص 72.
[4]. إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 295.
[5]. فرقههاى اسلامى و مسأله امامت، ترجمه، ايمانى، عليرضا، ص 72.