امام کاظم (علیه السلام) و فرقه خطابيه‏

فرقه خطابيه از «غلاة» و پيرو ابو الخطاب محمد بن مقلاص بن راشد المنقرى بزّار برّاد اجدع اسدى كوفى بودند كه اسماعيل يا ابو طياب نيز كنيه داشت.

او در معرفی کردن اسماعيل بن جعفر به عنوان امام نقش داشت. وی نخست از اصحاب امام محمد باقر (علیه السلام) و امام جعفر صادق (علیه السلام) بود.

ابو الخطاب از غلاة شيعه بود او حتی ادعای نبوّت نيز مى‏كرد. در مورد او مي­گويند: دختر وى درگذشت و او را به خاک سپردند، يونس بن ظبيان يكى از پيروان وى بر سر قبرش آمده و خطاب به صاحب قبر «دختر ابو الخطاب» گفت: السلام عليک يا بنت رسول اللّه، (اى دخت پيغمبر بر تو درود باد).

وى بر سر گزافه‏گوئی هاى خود سرانجام به قتل رسيد، و عده‏اى از پيروان او كشته شدند.

عيسى شلقان گفت: خدمت حضرت صادق (علیه السلام) رسيدم تصميم داشتم راجع به ابو الخطاب از ايشان بپرسم قبل از سؤال فرمود: بنشين عيسى چرا هو سؤالى دارى از پسرم نمى‏پرسى، رفتم خدمت عبد صالح موسى بن جعفر (علیهما السلام) او در مكتب بود و روى لب­هايش اثر مركب معلوم مى‏شد قبل از سؤال فرمود: عيسى خداوند از پيغمبران به رسالت پيمان گرفته، نمى‏توانند آن را تغيير دهند و از اوصياء به امامت پيمان گرفته كه نمی­توانند تغيير دهند به بعضى ايمان عاريه داده كه بعد از آنها می گيرد و ابو الخطاب از كسانى بود كه ايمان عاريه داشت و خدا گرفت، من او را در آغوش گرفتم و پيشانى‏اش را بوسيدم.

گفتم: پدر و مادرم فدايت باد، از خانواده‏اى هستى كه شايسته چنين مقامى هستند خداوند دانا و شنوا است.[1]

كشّى روايت مى‏كند: امام جعفر صادق (ع) فرمود: خدا ابو الخطاب را لعنت كند و خدا لعنت كند هر كه با او جنگ‏ كرده و هر كس از اين گروه باقيمانده و خداوند لعنت كند هر كس در دل خود نسبت به آنها ترحمى احساس كند.[2]