امام علی (علیه السلام) نخستین ایمان آورنده به پیامبر (صلی الله علیه و آله)

امام علی (علیه السلام) اولین ایمان آورنده به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. بلاذری از مورخان و نسب‌شناسان معروف اهل سنت در باب مناقب امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌نویسد: «حَبِّه عُرَنی»[1] از امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل می کند که آن حضرت فرمود: من اولین کسی هستم که با رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نماز گزارد. وی همچنین روایتی را از زید بن ارقم نقل می کند که اولین کسی که با رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نماز گزارد، علی بن ابی طالب بود.[2]

سید محسن امین درباره ایمان امیرالمؤمنین (علیه السلام) می نویسد: على (علیه السلام) نخستين گرونده به پيامبر (صلی الله علیه و آله) و پيروترين مردم از رسول خدا بود. پيامبر روز دوشنبه مبعوث شد و على روز سه‏شنبه اسلام آورد. سپس خديجه (علیها السلام) به پيامبر گرويد. بعضى نيز روايت کرده‏اند خديجه پيش از على (علیه السلام) به اسلام گرويد، اما علماى ما (شیعه) گفته‏اند: على پيش از خديجه به پيامبر ايمان آورد و فرمايش على (علیه السلام) در بعضى از خطبه‏ها مؤيد همين قول است. آن حضرت می‌فرمايد: خداوندا من نخستين کسى هستم که به سوى تو بازگشت و شنيد و به نداى پيامبرت لبيک گفت. در خواندن نماز غير از رسول خدا کسى بر من پيشى نگرفت[3]… گفته‏اند: او در ده سالگى اسلام آورد. اين روايت را حاکم در مستدرک از محمد بن اسحاق نقل کرده است[4]…. شيخ مفيد در ارشاد می‌گويد: اميرالمؤمنين پس از بعثت بيست و سه سال (در زمان حیات رسول الله صلی الله علیه و آله) زندگى کرد که سيزده سال آن در مکه و قبل از هجرت، و ده سال ديگر در مدينه و پس از هجرت بود و زمانى که پيامبر از دنيا رفت، على سى و سه سال داشت.[5] با توجه به اين عبارات، على (علیه السلام) در زمانى که اسلام آورده ده ساله بوده است.[6]

درباره سن مبارک حضرت هنگام ایمان آوردن، اقوال متعددی در کتب تاریخی ذکر شده است.[7]

[1]. حَبَّة بن جُوَین عُرَنی، از راویان حدیث و از اصحاب امیرالمومنین است. شیخ طوسی نام وی را در شمار اصحاب امام حسن (علیه السلام) نیز آورده است. وی به عُرَینه (تیره‌ای از قبیله بَجیله) منسوب، و ازاین رو به عُرَنی و بَجَلی مشهور است.

[2]. بلاذرى، احمد بن يحيى، أنساب الأشراف، ج 2، ص 92 و 93.

[3]. سید رضى، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق/ مصحح: صالح، صبحی، ص 189.

[4]. حاكم نيشابوري، محمد بن عبدالله، المستدرك على الصحيحين، تحقيق: عطا، مصطفى عبد القادر، ج 3،  ص 120.

[5]. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج ‏1، ص 6.

[6]. امين عاملى، سيد محسن، أعيان الشيعة، ج ‏1، ص 373.

[7]. ر.ک: همان، ص 373 و 374؛ ابن طولون حنفی، شمس الدین محمد بن علی، الأئمة الاثنا عشر، محقق: المنجد، صلاح الدین، ص 49؛ الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج ‏1، ص 306؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 90 و 91.