کپی شد
امام باقر(ع) و احترام به حقوق اجتماعی مؤمنان
زراره می گويد: امام باقر (ع) به تشييع جنازه مردى از قريش در مدينه رفته بود، من هم با ايشان بودم، در آن تشييع مردى بنام عطاء نيز بود، ناگهان زنى شروع به فرياد زدن نمود، عطاء به او گفت: آرام مىشوى يا برگردم؟ زن ساكت نشد و عطاء برگشت. به امام گفتم: عطاء برگشت، فرمود: چرا اين كار را كرد؟ گفتم: به دلیل ناله و فريادهاى زنى، به او گفت: آرام مىشوى يا برگردم؟ زن آرام نشد، او هم برگشت.
امام فرمود: بگذريم، اگر ما امر باطلى را به همراه حقى ديديم و حق را به خاطر آن ترک نموديم حق مسلمان را به جا نياوردهايم، وقتى امام بر جنازه نماز خواند سرپرست آن جنازه به امام گفت: برگرديد خداوند شما را رحمت كند، شما تحمل راه رفتن بيش از اين را نداريد، امام (ع) برنگشت، به امام گفتم: او به شما اجازه برگشت داد و من هم كارى دارم كه مىخواهم در مورد آن از شما سؤال كنم، امام فرمود: ادامه بده، ما به اجازه او نيامديم تا با اجازه او برگرديم، بلكه اين كار ثواب و اجرى داشت كه ما آن را خواستيم، به اندازهاى كه مرد به دنبال جنازه باشد بر آن پاداش داده مىشود.[1]
[1]. شيخ طبرسى، مشكاة الانوار، ترجمه، هوشمند، مهدى – محمدى، عبد الله، ص 137، ناشر، دار الثقلين، قم، چاپ، اول، 1379 ش.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید