امام باقر(علیه السلام) و احترام به حقوق اجتماعی مؤمنان

زراره می گويد: امام باقر (علیه السلام) به تشييع جنازه مردى از قريش در مدينه رفته بود، من هم با ايشان بودم، در آن تشييع مردى بنام عطاء نيز بود، ناگهان زنى شروع به فرياد زدن نمود، عطاء به او گفت: آرام مى‏شوى يا برگردم؟ زن ساكت نشد و عطاء برگشت. به امام گفتم: عطاء برگشت، فرمود: چرا اين كار را كرد؟ گفتم: به دلیل ناله و فريادهاى زنى، به او گفت: آرام مى‏شوى يا برگردم؟ زن آرام نشد، او هم برگشت.

امام فرمود: بگذريم، اگر ما امر باطلى را به همراه حقى ديديم و حق را به خاطر آن ترک نموديم حق مسلمان را به جا نياورده‌‏ايم، وقتى امام بر جنازه نماز خواند سرپرست آن جنازه به امام گفت: برگرديد خداوند شما را رحمت كند، شما تحمل راه رفتن بيش از اين را نداريد، امام (علیه السلام) برنگشت، به امام گفتم: او به شما اجازه برگشت داد و من هم كارى دارم كه مى‏‌خواهم در مورد آن از شما سؤال كنم، امام فرمود: ادامه بده، ما به اجازه او نيامديم تا با اجازه او برگرديم، بلكه اين كار ثواب و اجرى داشت كه ما آن را خواستيم، به اندازه‌‏اى كه مرد به دنبال جنازه باشد بر آن پاداش داده مى‏‌شود.[1]