searchicon

کپی شد

امام باقر(علیه السلام) و تربیت شاگردان

در زمان امام محمد باقر (علیه السلام) كه مصادف با حكومت مروانيان بود، كشور اسلام بسيار وسيع و پهناور شد، اقوام و ملل گوناگونى به اسلام گرويده بودند، در اين هنگام مسائل جديدى در حوزه‏هاى دينى مسلمانان مطرح بود، تعدادى كتاب از زبان‏هاى مختلف ترجمه شده و مطالب جديدى در ميان مردم پخش مى‏شد و ايجاد شبهه مى‏كرد.

در اين هنگام حكومت مروانيان در اثر فساد از درون خراب و ضعيف و ناتوان شده بود، امام باقر (علیه السلام) از اوضاع و احوال استفاده كرد و حوزه بزرگى در مدينه تشكيل داد و شاگردان زيادى تربيت نمود، حكومت وقت هم چندان نيرومند نبود كه جلوی مردم را بگيرد و امام (علیه السلام) را از تدريس و نشر احكام باز دارد.

در حوزه درس امام باقر (علیه السلام) تعداد زيادى عالم و محدث از سراسر كشور پهناور اسلامى شركت مى‏كردند، در وقت حج و عمره بر تعداد آنها افزوده مى‏گرديد.[1]

 


[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، (الإيمان و الكفر)، ترجمه، عطاردى‏، عزيز الله، ج‏1، ص 22، انتشارات عطارد.