امامان هم عصر حضرت عبدالعظيم حسنی (علیه السلام)

اولین امام بزرگواری که حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بخشی از زندگی پر برکت او را درک نموده، امام موسی بن جعفر (ع) است. با توجه به این که روزگار زندگى عبدالعظیم حسنی (ع) بين سال­هاى 173 و 252 هجرى بوده، وى در زمان امامت موسى بن جعفر (ع) به دنيا آمده است، اما به دلیل کودک بودن، نتوانسته در آن زمان به حضور امام (ع) برسد و عنوان شاگرد یا صحابى ایشان را داشته باشد.

دومین امامی که حضرت عبدالعظیم (ع) او را درک نموده، امام رضا (ع) است که با واسطه از محضر آن بزرگوار كسب فيض و علم كرده و احاديثى هم از ایشان روايت كرده است.

آن حضرت همچنین دوران و حضور امام جواد و امام هادى (ع) را درک كرده و به طور مستقيم از آن دو امام بزرگوار بهرۀ علمی برده است و از ياران و اصحاب ایشان محسوب می شده و احاديث فراوانى را نیز از آن دو بزرگوار نقل كرده است.

برخى از احاديث وى، از امام رضا (ع) و برخی دیگر از امام جواد (ع) و تعدادی هم از امام هادى (ع)، نقل شده است.[1]

بنابراين، مطلبى كه در زندگى حضرت عبدالعظيم (ع) بسيار درخور اهميت بوده، اين است كه خداوند، اين توفيق بزرگ را نصيب او كرده كه هم عصر با چهار امام معصوم (ع) باشد و اخبار و احاديث و معارف اسلام را از خاندان وحى فرا گيرد و در پخش و نشر فرهنگ ناب اهل بيت (ع) براى آگاهى و سازندگى پيروان خاندان پيامبر (ص) نقش فعال داشته باشد.