کپی شد
القاب امام حسين (علیه السلام)
در مورد القاب امام حسین (علیه السلام) باید گفت: با توجه به ابعاد مختلف شخصیتی آن حضرت حدود 313 نام و لقب در کتابهای سیره برای ایشان ذکر شده که هر یک از آنها به یکی از کمالات آن حضرت اشاره دارد که در این مقال مختصر به تعداد اندکی از آنها اشاره میشود:[1]
1. عطشان: تشنه در کربلا.
2. مظلوم: ستمدیده.
3. قتیل العبرات: کشته اشکها.
4. سید الشهداء: سرور و سالار شهیدان.
5. ثار الله: خون خدا.
6. قتیل الله: کشته شدهای از قبیله خداوند.
7. وتر الله: دارای معانی ثار الله و قتیل الله است.
8. خامس اصحاب کساء: پنجمین نفر از اصحاب حدیث کساء.
9. وارث: ارث برنده از انبیاء.
۱۰. موضع سرّالله: محل نگهداری رازهای خداوند.
11. الدلیل علی الله: دلالتکننده بر وجود خداوند.
12. مجاهد: جهاد کردن با کافران برای آزادی.
13. شهید: شاهد، شهادت دهنده، کشته شدن در راه خدا و دین.
14. رشید: خوش قد و قامت، رستگار، دلیر و شجاع.
۱۵. غریب الغرباء: تنها و بی یاور، غریبترین غریبان.
16. شاهد: گواه، حاضر.
17. حجت الله: برهان خداوند بر روی زمین.
18. خازن الکتاب المسطور: خزانه دار قرآن.
19. سفیر الله: فرستاده خداوند.
20. عابد: عبادت کننده.
21. سید شباب اهل الجنة: سرور جوانان بهشت.
22. سفینة النجاة: کشتی نجات آدمیان.
23. امام: پیشوا.
24. مقتول: کشته شده.
25. زکی: پاکیزه، پارسا.
26. عبدالله: بنده خاص خدا، شهیدی که عبد خداوند و مطیع اوامر الهی بود.
27. وحی الله: مورد وحی و الهام خداوند.
28. قتیل الکفرة: شهید به دست کافران.
29. ولی الله: قریب و نزدیک به خداوند از نظر معنوی.
30. سبط پیامبر: نواده پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله).
31. آل الله: خاندان خداوند (از لحاظ معنوی).
32. ابوالشهداء: پدر شهیدان.
33. ابوالاحرار: پدر آزادگان.
34. ابوالمجاهدین: پدر مجاهدان.
35. خامس آل عبا: پنجمین نفر از اصحاب کساء.
36. ثارالله: خون خدا.
۳۷. سلطان کربلا: بزرگ شهید کربلا.
38. وترالموتور: تنها گذاشته شده؛ آن كه كسى از وى كشته شده، ولى انتقام و يا خونبهاى او گرفته نشده است.
39. سریع العبرة: یادش به سرعت اشکها را جاری می سازد.
40. قتیل اشقیاء: کشته شده به دست شقیترین مردمان.
41. … .
[1]. برای آگاهی بیشتر ر.ک: ابن شهر آشوب ، محمد بن على، مناقب آل أبي طالب عليهم السلام ، ج 4، ص 78؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 43، ص 237؛ اربلى، على بن عیسى، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج 1 ، ص 551 ؛ حر عاملى، محمد بن حسن، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج 2، ص 126.