الحي القيوم در آیات قرآن

الحي القيوم دو صفت از صفات ذات باری تعالی است که “الحي” به معنای” زنده” و “القيوم” به معنای “قائم به ذات خويش و مقوم غیرش‏” است. این دو صفت به صورت با هم، در سه آیه از آیات قرآن آمده است:

1. بقره، آیه 255: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ….یعنی: هيچ معبودى نيست جز خداوند يگانه زنده، كه قائم به ذات خويش است، و موجودات ديگر، قائم به او هستند.

2. آل عمران، آیه 2: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ…. یعنی: معبودى جز خداوندِ يگانه زنده و پايدار و نگهدارنده، نيست‏.

3. طه، آیه 111 : وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ … یعنی: و (در آن روز) همه چهره ها در برابر خداوند حىّ قيوم، خاضع مى شود.

اما صفت “حی” برای خداوند متعال، به تنهایی نیز در دو آیه آمده است:

1. فرقان، 58: وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذي لا يَمُوتُ وَ … یعنی: و توكّل كن بر آن زنده اى كه هرگز نمى ميرد و..

2. غافر، 65: هُوَ الْحَيُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ … یعنی: زنده (واقعى) اوست معبودى جز او نيست پس او را بخوانيد در حالى كه دين خود را براى او خالص كرده ايد!…