اقسام و مراتب وجود در فلسفه

به طور کلی می توان وجود را به دو اعتبار مختلف تقسیم کرد:

1. تقسیم بر اساس مفهوم وجود آن؛ که عبارت است از: تقسیم وجود به:

الف. وجود محمولی (وجود به معنای اسمی)؛ یعنی آن مفهوم وجودی که در مفهوم بودن و تصور، استقلال دارد.

ب. وجود رابط (وجود به معنای حرفی)؛ یعنی آن مفهوم وجودی که در مفهوم بودن و تصور، استقلال ندارد.

2. تقسیم بر اساس نمونه های خارجی وجود، صورت گرفته، که عبارت است از: تقسیم وجود به:

الف. وجود لنفسه.

ب. وجود للغیر که شامل سه مورد زیر می شود:

1. وجودی که در شیء تحقق پیدا می کند (وجود اعراض در جواهر).

2. وجودی که برای شیء تحقق پیدا می کند (وجود معلول برای علت).

3. وجودی که نزد شیء متحقق است (وجود صورت علمیه نزد نفس).[1]

لازم به ذکر است که یک قسم دیگر برای تقسیم بندی «وجود» نیز هست و آن براساس آثاری است که ماهیت موجود دارا می شود: ماهیتی که در خارج از ذهن انسان وجود پیدا می کند، یک سری آثار مخصوص به خود را دارد، و اگر در ذهن انسان وجود پیدا کند، آثار مربوط به خود را دارد، که فلاسفه این گونه تقسیم بندی می کنند؛ وجود یا خارجی است و یا ذهنی.[2]