کپی شد
اقسام ایمان گرایی
ايمان گرايى را می توان به طور کلی، به دو شكل عمده افراطى و اعتدالی تقسيم کرد، که عبارتند از:
1. ايمان گرايى افراطى يا خرد ستيز (ضد عقل): در این قسم، ايمان گرايان افراطى، قائل به این هستند که، ماهيت حقايق دينى با هر نوع اثبات عقلانى ناسازگار است، و حقايق دينى تنها بر اساس ايمان، مورد پذيرش و اعتماد قرار مىگيرند و اصول دينى، نه تنها “فراعقل”، بلكه “ضد عقل” هستند.
از جمله قائلین این نظریه می توان به ديدگاه “كى يركگور” اشاره کرد،[1]همچنین یکی دیگر از ایمان گرایان افراطی “شستوف” است،که می گوید: «رد همه معيارهاى عقلى بخشى از ايمان راستين است». وى معتقد است، اين كه انسان به فرض مثال، بتواند بر اساس آموزههاى دينى و بدون هيچ دليل عقلى، ايمان بياورد كه (2+2=5)، چنين ايمان و باورى نمونهاى از ايمان راستين است».[2]
2. ايمان گرايى اعتدالى، يا خرد گريز، يا غير عقلى: اين گونه ايمان گرايى در درون سنت مسيحى”اگوستينى” به وجود آمد. در اين ديدگاه ضمن تأكيد بر تقدم ايمان بر عقل، عقل و استدلال هم، براى جست و جو از حقايق دينى و نيز براى تبيين و فهم اين حقايق مىتواند تا اندازهاى نقش آفرين باشد. از جمله دانشمندان اسلامی که قائل به این نوع از اسلام گرایی هستند، می توان به امام محمد غزالی اشاره کرد.[3]
[1]. بحث ايمان گرايى، اقتباس از كتاب “فرهنگ واژهها” نوشته عبدالرسول بيات و ديگران.
[2]. همان.
[3]. همان.