searchicon

کپی شد

اعمال و مراسم فرقه شیطان پرستی

یکی از اصول فرق، ادیان و مذاهب، چه مادی و چه الهی، مراسم و آداب خاص آن است. فرقه شیطان پرستی نیز دارای اعمال، آداب و مراسم خاصی است که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:

1. مراسم «قربانی کردن»:

بنا بر گزارش برخی منابع، یکی از اعمال فرقه شیطان‌پرستی، قربانی‌کردن و ریختن خون است؛ زیرا خون، مظهر زندگی و نیرو می‌باشد. در زمان‌های بسیار قدیم و قرون اولیه، قربانی در اوقاتی؛ مانند کسوف و خسوف انجام می‌گرفت، با این تصور که شیطان و خدای تاریکی، از انسان‌ها عصبانی و منتظر هدیه خود است و اگر برای او قربانی انجام نمی‌گرفت، تمام انسان‌ها را قتل عام می‌کرد؛ لذا برای آرامش شیطان، قربانی‌کردن انسان انجام می‌شد. این مراسم به ویژه در قبایل آمریکای جنوبی بسیار فراوان دیده شده‌است به گونه‌ای که اکتشافات به دست آمده، وجود این قربانی کردن‌ها را تصدیق می‌کند و اتاق‌های مخصوص قربانی کردن نیز به شیوه‌ای خاص بنا شده بود و تزئینات خاص خود را داشت.[1]

در میان قبایل گذشته، تشریفات قربانی انسان این چنین بود که «شخصی را که باید قربانی شود، از یک سال قبل، انتخاب می‌کردند. مردم در طول سال او را مقدس می‌شمردند و انواع امکانات زندگی را برایش فراهم می‌نمودند. روز موعود او را در کوچه و بازار می‌گرداندند و سپس به سمت معبد می‌بردند. آن‌گاه پنج نفر از کاهنان ویژه با لباس سیاه و با مراسم وحشت زا، آن شخص را روی سنگ قربان‌گاه می‌خواباندند، چهار نفر دست و پای او را  و دیگری سرش را نگاه می‌داشتند. سپس کاهن بزرگ با لباس سرخ، تیغ مخصوص خود را با یک ضربت ناگهانی بر سینه او می‌کوفت و قلب او را بیرون می‌آورد و آن‌را در حالی که می‌تپید به پای بُت می‌انداخت تا مورد قبول بت قرار گیرد که مورد خشم و غضب قرار نگیرند».[2]

قربانی کردن انسان در دوره کنونی در یک شب کاملا تاریک انجام می‌شود. قربانی، توسط آب مقدس غسل داده می‌شود و بر روی محراب خوابانده می‌شود، البته قربانی‌ها قبل از مراسم بیهوش می‌شوند و در کامل‌ترین مراسم قربانی‌کردن برای شیطان، قربانی پس از کشته‌شدن و نوشیدن خون وی، توسط آتش سوزانده می‌شود. در این مراسم خواندن اوراد مخصوصی به زبانی کاملاً بی معنا و گاه عِبری انجام می‌گیرد.[3]

2. مراسم «نماز سیاه یا نماز جماعت سیاه»:

این مراسم یکی از مهم‌ترین مراسم شیطان‌پرستان است که در کلیسای شیطان انجام می‌شود و دقیقا همانند مراسم «عشاء ربانی» مسیحیت است با این تفاوت که تمام کارها برعکس انجام می‌شود. در مراسم عشاء ربانی، مسیحیان به کلیسا می‌روند و از کشیش بزرگ قطعات کوچک نان مقدس و قطرات شراب را می‌گیرند. آنان معتقدند که نان تقدیس شده توسط کشیش، جسم مسیح (علیه السلام) است! و با خوردن نان، جسم و خون مسیح (علیه السلام) را تناول کرده‌اند. در قرون اخیر بسیاری از کارگردانان کلیساها معتقدند که «هر کس، نان و شراب مقدس را بخورد، مسیح در او حلول می‌کند و او همان حیات جاودانه و هویت و شخصیت عیسای مسیح (علیه السلام) را پیدا خواهد کرد». این عقیده غیرعقلانی و متوهمانه از خرافی‌ترین مسائلی است که مسیحیت معاصر به آن گرفتار شده‌است، به طوری‌که به عاملی جهت جدایی مردم از کلیساها تبدیل شده است.

در نماز سیاه شیطان‌پرستان، کشیش و حاضران در حالی‌که برهنه هستند، دعاها و سرودهای مذهبی را به صورت برعکس می‌خوانند؛ مثلاً هرجا که از بهشت و زیبایی سخن گفته شده، از جهنم و زشتی سخن می‌گویند. هرگاه نام خدا، یا حضرت مسیح (علیه السلام) آورده می‌شود، همگی شروع به انجام حرکات کفرآمیز می‌کنند. در ابتدای شکل‌گیری مراسم نماز سیاه، قرار بود که فقط به مسیحیت و اعمال این آئین توهین شود و کار دیگری انجام نشود، اما پس از مدتی، اعمال جنسی و کشتن کودکان بی‌گناه نیز به آن اضافه شد.

در این مراسم که از پلیدترین مراسم شیطان‌پرستان است، اعمال بیهوده، بی استدلال و خرافی انجام می‌گیرد و دعاهایی با مضامین شیطانی خوانده می‌شود. علاوه بر این‌که از نمادهای شیطانی؛ همچون ستاره پنج پر وارونه، جمجمه، شراب، خون، شمع، پارچه‌های سیاه و آتش‌دان نیز استفاده می‌شود.[4]

3. مراسم «پیوستن عضو جدید»:

این مراسم، مجموعه‌ای از کارهای مختلف است که توسط کشیش کلیسای شیطان‌پرستان و یا همسر وی انجام می‌شود. این عمل در جادوگری نیز وجود دارد. در این مراسم، پنج بوسه مقدس وجود دارد که بر بدن شخص عضو شونده زده می‌شود که باعث خیر و برکت او، تقدس او در بین شیطان‌پرستان، تشکر از وی به منظور عضو شدن و در نهایت قبول او است.[5]

4. «مناسک جنسی»:

یکی از مهم‌ترین اعمالی که شیطان‌پرستان بر آن مداومت جدی دارند، اعمال جنسی است. مسائل جنسی آنان نیز همراه با خشونت است و نشان از مشکلات فراوان روحی و روانی آنان دارد. «ایدز» از بیماری‌های شایعی است که همواره میان چنین افرادی شیوع دارد. آنها بعد از انجام مناسک جنسی برای پیشبرد اهداف حاضران، از شیطان کمک می‌خواهند.[6]

5. مراسم «کسب قدرت تاریکی»:

در این مراسم كه برای كسب قدرت از نیروهای نهفته در تاریكی انجام می‌شود، شیطان‌پرستان  در پی به دست‌آوردن انرژی عظیمی هستند كه روحشان ارتقاء یافته و قدرت، جایگزین كمبودهایشان شود. برای انجام این مراسم مقدماتی لازم است كه كیفیت آن در نوشته‌هایشان این‌گونه بیان شده است:

«…هرگز نباید به نتیجه بدگمان باشید. خالصانه به نیروی روح خود و روح تاریکی ایمان داشته‌باشید. آن چه باقی می‌ماند آرامش و دوری از افکار بیهوده است که باید در خود ایجاد کنید».

مقدّمات:

محراب: [یک شیطان پرست] مقابل دیوار غربی [کلیسای شیطان] قرار گرفته، پارچه سیاهی به روی او کشیده می‌شود و ]به وی گفته می شود[ بالای سر محراب (روی دیوار)، ستاره پنج پر وارونه نصب کن. روی محراب دو شمع سیاه روی پایه، خنجر مخصوص مراسم، جمجمه انسان (هر چند مصنوعی)، یک زنگ، یک آتشدان و یک جام بگذار. [برای نور بیشتر می‌توان از شمع‌های سیاه در گوشه‌های اتاق استفاده کرد].

خون: جام را با مایعی به رنگ قرمز پر کن. [ماهیت مایع اهمّیتی ندارد؛ زیرا که این مایع نماد خون قربانی است].

آتش: آتشدان را درست در مرکز محراب قرار ده.

پوشش: [پوشش مکان مراسم]، تماماً سیاه همراه با ستاره پنج پر وارونه آویخته بر گردن است.

آداب مراسم: به ترتیب، زنگ را به صدا درآور: شش بار در جهت جنوب، شش بار در جهت شرق، شش بار در جهت شمال. حال خنجر را به دست گیر به سمت پنتاگرام وارونه نشانه برو و با لحنی دعایی نیایش کن:

«به نام شیطان بزرگ و افتخار او، لوسیفر، من نیروهای تاریکی و قدرت شیطان را به درون فرا می خوانم… همراه با برترین نیروهای شیطانی و عمیق ترین قدرت های تاریکی به جهان مادٌه باز می گردم تا شبی دیگر را تسخیر کنم. آتش را خاموش کن، زنگ را در خلاف جهت ابتدایی به صدا در آور، شمع ها را خاموش کن».[7]

[1]. ر.ک: کریمی، حمید، جهان تاریک، شناخت و نقد فرقه شیطان پرستی، ص 61؛ امین خندقی، جواد، شناخت و بررسی شیطان پرستی، ص 127 و 128.

[2]. ر.ک: سایت اطلاع رسانی پيرامون فرقه شيطان پرستی my savior.ir.

[3]. ر.ک: جهان تاریک، شناخت و نقد فرقه شیطان پرستی، ص 62؛ شناخت و بررسی شیطان پرستی، ص 131.

[4]. ر.ک:  شناخت و بررسی شیطان پرستی، ص 129 و 130؛ پایگاه فرق و ادیان.

[5]. ر.ک: همان، ص 129.

[6]. ر.ک: همان، ص 128و 129.

[7]. ر.ک: جهان تاریک، شناخت و نقد فرقه شیطان پرستی، ص 63- 65.