اعجاز نهج البلاغه

نهج البلاغه دارای امتيازات و برتری‌های فراوانی از جمله فصاحت و بلاغت، و همه جانبه بودن است.

هر يک از اين امتيازات به تنهايى كافى است تا كلمات امام على (علیه السلام) را در مقام والایی قرار دهد، ولى توأم شدن همه اين ویژگی‌ها با يكديگر، و ایراد سخن در زمینه‌ها و ميدان‌هاى مختلف و گاه با حفظ  كمال فصاحت و بلاغت، سخن على (علیه السلام) را در حد اعجاز قرار داده‌است. سخنان امام علی (علیه السلام) حد وسط كلام مخلوق و كلام خالق است و درباره‏اش گفته‏اند: «فوق كلام المخلوق و دون كلام الخالق»؛[1] یعنی از نظر فصاحت، بلاغت و چند بعدی بودن آن، فراتر از تمامی گفته‌های اندیشمندان و صاحب‌نظران است، اما نسبت به قرآن که کلام خداوند متعال می‌باشد، پایین‌تر است؛ لذا از این جهت که دارای این ویژگی ها است، معجزه امام علی (علیه السلام) است. بنابراین نهج البلاغه گرچه وجوه اعجاز زیادی دارد، اما کلام مخلوق است و معجزه اصطلاحی نیست.

[1]. مطهرى، مرتضی، مجموعه آثار شهيد مطهرى، ج 14، ص 358؛ جرداق، جورج سمعان، الامام علی صوت العدالة الانسانیة، ج ۱، ص ۴۷.