اعتکاف در میان بت پرستان

از آثار گذشتکان و همچنین از اطلاعات و اخبار زمان حال چنین برمی آید که اعتکاف به معنای کناره گیری از جامعه و پرداختن به امور روحانی و نفسانی، نه تنها در اسلام و سایر ادیان الهی متداول بوده و هست، بلکه در بین بت پرستان نیز رواج داشته و دارد. (البته گفتنی است که اعتکاف بی دینان از دیدگاه ادیان الهی مردود است). این مطلب را می توان از بیان برخی از آیات قرآن دریافت نمود:

1. قرآن کریم می فرماید: «و ما بنى اسرائیل را از دریا عبور دادیم، (ناگاه) در راه خود به گروهى رسیدند که اطراف بتهایشان، با تواضع و خضوع، گرد آمده بودند. (در این هنگام، بنى اسرائیل) به موسى گفتند: تو هم براى ما معبودى قرار ده، همان گونه که آنها معبودان (و خدایانى) دارند. (موسی) گفت: شما جمعیّتى جاهل و نادان هستید».[1]

واژه عاکف که در این آیه شریفه آمده است، از عكوف؛ به معناى توجه به چيزى و ملازمت آميخته با احترام به آن مى‏ باشد.[2] از بیان قرآن کریم دریافت می شود که عده ای از بت پرستان گرد بت خود جمع شده برای مدتی نزد آن توقف می کرده اند.

2. دومین آیه مربوط به داستان حضرت ابراهیم (علیه السلام) است. در این آیه قرآن کریم می فرماید: «آن هنگام که (ابراهیم) به پدرش (آزر) و قومش گفت: این مجسّمه هاى بى روح چیست که شما همواره آنها را پرستش مى کنید (ملازم آنها هستید)؟!».[3] احتمالا به دلیل حضور طولانی افراد بر گرد بتها، این حضور نوعی اعتکاف و همراهی محسوب می شود؛ لذا در آیه شریفه واژه عاکفون به کار برده شده است.

البته برای این مطلب که در بالا بیان شد؛ (اعتکاف در بین بت پرستان و بی دینان رواج داشته و دارد)، می شود به اعتکاف های دراز مدت و طولانی که مرتاض های[4] هندی و افرادی از این دست، اشاره کرد.