کپی شد
اعتبار داستان های تورات
گرچه دین یهود منشأ الاهی داشته و یک دین توحیدی و ابراهیمی محسوب می شود، اما متأسفانه با خرافاتی که پس از حضرت موسی (ع) به آن آمیخته شده در بسیاری از موارد رنگ و بوی غیر دینی گرفته است.
در پنج کتاب (چهار سفر و شرح تلمود) تورات كنونى، بيشتر وقايع و حوادث پس از وفات حضرت موسى و تاريخ ملوك و جنگ ها و رهبران است و در همين تورات نیز اشارات و كناياتى به تحريف تورات اصلى وجود دارد.[1]
تورات هاى كنونى معلوم نيست در چه زمان و از روى چه مداركى نسخه بردارى شده است. بلکه به شهادت خود تورات زمانی ناپديد گشته است.[2]
در اخبار ايّام دوّم آمده است: حلقياى كاهن كتاب تورات خداوند را كه به واسطه موسى نازل شده بود پيدا كرد و آن را به شافان كاتب داد و او آن را نزد پادشاه آورد … و عزرای كاهن نسخه ديگرى به امر پادشاه ايران براى او نوشته است … .[3]
وقايع نگاران می گويند: تورات (اصول شريعت) با تخريب هيكل به امر بخت النّصر با تابوت عهد به غارت برده شد. پس معلوم نيست كه عزرا از روى چه نسخه اى آن را نوشته است. آيا به وى الهام شده يا از زبان ديگر كاهنان نوشته است.[4]
با توجه به موارد مذکور چنین استفاده می شود كه در زمان موسى (ع) چيزى از تورات نوشته نشده و اگر هم نوشته شده با آن همه حوادث، باقى نمانده است.
البته آيۀ شريفه قرآن[5] خالى از دلالت بر اين معنا نيست كه همۀ تورات و انجيلى كه در زمان پیامبر اسلام (ص) در دست يهود و نصارا بوده، محرَّف (تحريف شده) نبوده است، بلكه پاره اى از مطالب آن همان تورات و انجيل واقعى بوده، كه بر موسى و عيسى (ع) نازل شده، (مثل آیاتی که نشانه های پیامبر در آن بوده است) اما همه آنها آياتى كه از طرف خدا نازل شده باشد نبوده، بلكه دستخوش سقط و تحريف شده است.
و اين نيز مسلم است كه تورات و انجيل زمان رسول خدا (ص) همين تورات و انجيل چهارگانه (مرقس، يوحنا، متى و لوقا) زمان ما بوده است.
پس قرآن كريم اين تورات و اناجيل را فى الجمله نه صد در صد قبول دارد، و نيز به وقوع تحريف، و دست خوردگى آن شهادت داده است.[6]
اگر تورات فعلى را مورد بررسى قرار دهيم مىبينيم در چندین مورد آن، تهمت هائى به پيامبران معصوم و اولو العزم (ع) وارد شده است. و اگر هيچ دليل قاطعى براى تحريف و تغيير تورات نبود همين يك دليل كافى بود.
اکنون چند مورد آن را به عنوان نمونه بیان می کنیم.
1. از جمله آن تهمت ها، تهمتی است كه به حضرت داود زده است:
در تورات، مطالب مضحك و غير قابل قبولى را در باره حضرت داود (ع) كه از پيامبران بزرگ و معصوم خدا به شمار مىرود نقل مىكند. خلاصه آن تهمت اين است كه حضرت داود با همسر (اوريا) كه نام يكى از افراد ارتش داود بود زنا كرد و بعداً خود “اوريا” را به قتل رسانيد.[7]
2. تورات تحريف شده می گويد: دخترهاى لوط پدر را مست كرده و با او آميخته و قوم موآب و بنى عمو از آن دو دختر پديد آمدند.[8]
3. آن گاه كه اسحاق (فرزند حضرت ابراهیم(ع)) درگذشت پيغمبرى به يعقوب رسيد، اما می گوید: يعقوب در بارۀ پيامبرى با تقلّب خود را به جاى برادر تو جا زد.[9]
4. داستان كشتى گرفتن اسرائيل با فرشته خداوند و يا با خود خداوند است كه در تورات تحريف يافته كنونى ديده مىشود يك داستان ساختگى و كودكانه است كه از شأن يك كتاب آسمانى به كلّى دور است و اين خود يكى از مدارك تحريف تورات كنونى است.[10]
5. اما چهرۀ حضرت سليمان در تورات كنونى!
در حالى كه قرآن سليمان را پيامبرى بزرگ مىخواند با علم سرشار و تقواى بسيار پيامبرى كه با داشتن حكومت عظيم هرگز اسير مقام و مال نشد، و به آنها كه از سوى ملكه سبا براى فريفتنش هداياى بسيار گران بهايى آورده بودند گفت: آيا مرا به وسيله مال مىخواهيد كمك كنيد؟ در حالى كه آن چه خدا به من داده است از آن چه به شما داده برتر است”.[11]
پيامبرى كه منتها آرزويش اين بود بتواند شكر نعمت هاى پروردگار را به جا آورد: ” گفت پروردگارا! مرا يارى و الهام كن تا بتوانم شكر نعمت هايى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته اى به جاى آورم”.[12]
رهبرى كه حتى اجازه نمىداد كسى آگاهانه به مورچه اى ستم كند، از این رو در وادى نمل، مورچه اى صدا زد ” اى مورچگان به لانه ها برويد مبادا سليمان و لشكريانش ناآگاهانه شما را پايمال كنند”!.[13]
حكيمى بود كه در عين قدرت جز با منطق سخن نمىگفت، و حتى در گفتگو با پرنده اى همچون هدهد، حق و عدالت را از دست نمىداد.
حاكمى بود که قرآن او را با اوصافى همچون اواب (بسيار بازگشت كننده به سوى خدا) و نعم العبد (بنده بسيار خوب) خوانده. كسى كه خداوند” حكومت” و” علم” را در اختيار او قرار داده بود و كسى كه او را مشمول هدايت خويش فرموده بود، و كسى كه يك لحظه در عمرش به خدا شرك نورزيد.
امّا تورات تحريف يافته كنونى دامان پاك حضرت سلیمان، اين پيامبر بزرگ را آلوده به شرك و غير آن مىكند.
تورات بدترين نسبت ها را در زمينه بنا كردن بت كده، ترويج بت پرستى، عشق بی حساب به زنان و تعبيرات بسيار زننده از توصيف هاى عاشقانه او بيان كرده كه نقل همۀ آن شرم آور است تنها به يك قسمت كه ملايم تر به نظر مىرسد قناعت مىكنيم.
در كتاب اول ملوك و پادشاهان چنين مىخوانيم:
سليمان ملك، غیر از دختر فرعون زنان بی گانه بسيارى را از” موآبيان” و” عمونيان” و” ادوميان” و” صيدونيان” و” حتيان” دوست مىداشت از امت هايى كه خداوند بنى اسرائيل را فرموده بود كه شما به ايشان در نيائيد (و ازدواج نكنيد) و ايشان به شما در نيايند كه ايشان قلب شما را به خدايان خودشان مايل خواهند گردانيد، و سليمان از راه محبّت به ايشان ملصق شد! و او هفت صد زن بانويه (عقدى) و سی صد متعه (موقت) داشت! و ايشان قلبش را برگردانيدند، و واقع شد وقت پيرى سليمان كه زن هايش قلبش را به سمت خدايان غريب برگردانيدند، و قلبش مثل قلب پدرش داود با خدايش كامل نبود! و سليمان در عقب” عشترون” خداى صيدونيان و” ملكوم” مكروه عمونيان (بت عمونيان) رفت، و سليمان در نظر خداوند بدى كرد و مثل پدرش داود راه خداوند را تماماً نرفت!! آن گاه سليمان مقام بلندى را به كوهى كه روبروى” اورشليم” است به خصوص” كموش” مكروه پسران عمون بنا كرد، پس خداوند به سليمان، به سبب اين كه قلبش از خداوند خداى اسرائيل كه وى را دو مرتبه مرئى شد برگردانيد غضبناك شد… و خداوند به سليمان گفت چون كه اين عمل از تو صادر شد، و عهد مرا و فرائضى كه به تو امر فرموده نگاه نداشتى، البته مملكت تو را از دست تو خواهم گرفت! و به بنده ات خواهم داد! نهايت به ايام تو اين را نخواهم كرد، به سبب پدرت داود، و از دست پسرت آن را خواهم گرفت … نهايت تمامى مملكت را از دست او (سليمان) نخواهم گرفت، بلكه به پاس خاطر بنده من داود كه برگزيدم به جهت اين كه اوامر و فرائض مرا نگاه داشته بود! او را در تمامى روزهاى عمرش سلطان خواهم نمود …) .[14]
از مجموع اين داستان دروغين تورات چنين بر مىآيد:
1- سليمان علاقه زيادى به زنان طوايف بت پرست داشت، و بر خلاف دستور خدا عده زيادى از آنان را گرفت، و كم كم به مذهب آنها تمايل پيدا كرد! و با اين كه 700 زن عقدى و 300 زن متعه داشت! علاقه شديد او به زن ها او را از راه خدا بيرون برد! (نعوذ باللَّه).
2- سليمان صريحاً دستور ساختن بت خانه داد، و روى كوهى كه در برابر” اورشليم” آن مركز مقدس اسرائيل قرار داشت، بت كده اى براى بت” كموش” بت معروف طايفه” موابيان” و بت” مولك”- بت مخصوص طايفه” بنى عمون” بنا كرد و به بت” عشترون” بت” صيدونيان” نيز علاقه خاصى پيدا كرد و همۀ اينها در سر پيرى واقع شد!
3- خداوند به خاطر اين انحراف و گناه بزرگ مجازاتى براى او قائل شد و آن مجازات اين بود كه كشور او را از دستش بگيرد، ولى نه از دست خودش، بلكه از دست فرزندش” رحبعام”! و به او مهلت خواهد داد هر چه مىخواهد سلطنت كند، اين هم به خاطر بنده خاص خدا داود پدر سليمان بود، همان بنده خاص خدا كه طبق تصريح تورات العياذ باللَّه مرتكب قتل نفس و زناى محصنه و تصاحب زن افسر رشيد و خدمتگزار خود گرديده بود!!
آيا اين تهمت هاى ناروا را كسى مىتواند به ساحت مقدس مردى مانند سليمان نسبت دهد؟! اگر ما سليمان را- همان طور كه قرآن مىگويد- پيامبر بدانيم كه وضع روشن است. و اگر هم او را در رديف پادشاهان بنى اسرائيل بدانيم باز چنين نسبت هايى ممكن نيست در باره او صادق باشد.
اين كه بر اساس تورات اگر او را پيامبر ندانيم مسلّماً تالى تلو پيامبر بوده؛ زيرا دو كتاب از كتب عهد قديم يكى بنام” مواعظ سليمان” يا “حكمت هاى سليمان” و ديگرى بنام” سرود سليمان” از گفتههاى اين مرد بزرگ الاهى است.
نکته پایانی
قرآن صراحتاً به سرگذشت در مورد پادشاهان هخامنشیان نپرداخته است، اما یهود به خاطر نجاتشان از دست بخت النصر توسط کوروش با توجه به وجود اصل تحریف در کتابشان احتمالاً اغراق هایی انجام دادند.
به راستى يهوديان و مسيحيان كه به تورات كنونى معتقدند چه جوابى براى اين سؤالات دارند؟ و اين رسوايي ها را چگونه مىپذيرند؟![15]
در باره تحريف تورات و انجيل و اسناد تاريخى آن براى توضيح بيشتر به كتاب” الهدى الى دين المصطفى” و” انيس الاعلام” مراجعه شود.
[1] . کتاب مقدس، سفر تثنيه، فصل 31.
[2] . همان، فصل 34، فقره 14 – 17.
[3] . همان، سفر عزرا، فصل 7.
[4] . طالقانى، سيد محمود، پرتوى از قرآن، ج 5، پاورقی ص 13، پرتوى از قرآن، شركت سهامى انتشار، تهران، چاپ چهارم، 1362 ش.
[5] . بقره، 89، و هنگامى كه از طرف خداوند، كتابى براى آنها آمد كه موافق نشانههايى بود كه با خود داشتند، و پيش از اين، به خود نويد پيروزى بر كافران مىدادند (كه با كمك آن، بر دشمنان پيروز گردند.) با اين همه، هنگامى كه اين كتاب، و پيامبرى را كه از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او كافر شدند لعنت خدا بر كافران باد!.
[6] . طباطبایی، محمد حسین، الميزان فی تفسیر القرآن، موسوى همدانى، سيد محمد باقر، ج 3، ص 10، دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسين حوزه علميه قم، 1374 ش.
[7] . تورات، كتاب دوم (شموئيل) فصل 11 در جملههاى- 2 الى 27-به نقل از تفسير آسان، ج 17، ص 22.
[8] . سفر پيدايش باب 19
[9] . در سفر پيدايش باب 27، به نقل از ترجمه بيان السعادة، ج7، ص: 430.
[10]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، ج1، ص 205، دار الكتب الإسلامية، تهران، 1374 ش.
[11] . نمل، 36، أَ تُمِدُّونَنِ بِمالٍ فَما آتانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا آتاكُمْ:”.
[12] . نمل، 19، وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى والِدَيَّ.
[13] . در آیه 18 سوره نمل آمده است: يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ. قید لایشعرون بر این نکته دلالت دارد که با آگاهی، لشکر سلیمان به این کار اقدام نخواهند کرد.
[14] . تورات” كتاب اول” ملوك و پادشاهان” فصل يازدهم جملههاى 1 – 34.
[15] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، ج 18، ص 48 – 51.