کپی شد
استناد به نقلهای شاذ در جریان احمد الحسن
از دیگر شیوههای مروّجان جریان احمد الحسن، استناد به نقلهای شاذ و بیتوجهی به خانوادۀ حدیثی یک روایت است. در یکی از آن موارد آنان مینویسند: قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) سَمِـعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یقُولُ: «… سَیكُونُ بَعْدِی فِتْنَةٌ صَمَّاءُ صَیلَمٌ یسْقُطُ فِیهَا کُلُّ وَلِیجَةٍ وَ بِطَانَةٍ وَ ذَلِكَ عِنْدَ فِقْدَانِ شِیعَتِكَ الْخَامِسَ مِنَ السَّابِعِ مِنْ وُلْدِكَ یحْزَنُ لِفَقْدِهِ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ السَّمَاء …».[1] ای علی، …به زودی پس از من فتنۀ گنگ و تاریک بیاید كه در آن هر دوستی صمیمی و نزدیكی از بین برود و این آن زمان است كه شیعیان تو پنجمین فرزند از نسل هفتمین امام که او پنجمین فرزند از فرزندان تو می باشد را نیافته ، برای فقدانش اهل زمین و زمان محزون شوند. پس چه بسیار هستند مردان مؤمن و زنان مؤمنه كه از فقدان او سرگردان و متأسف گردند».
طرفداران احمد الحسن در توضیح این روایت چنین نوشتهاند: «امام رضا (علیه السلام) هفتمین فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امام علی (علیه السلام) است و چهارمین فرزند امام رضا(علیه السلام) امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. پس پنجمین از هفتمین فرزند، یعنی مهدی که همان یمانی است.[2] در حالی که روایات متعددی وجود دارد که پنجمین فرزند از نسل هفتمین امام همان امام قائم و مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. از جمله میتوان به این روایت اشاره کرد: علی بن جعفر از برادرش امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) چنین روایت کرده است: «إِذَا فُقِدَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ السَّابِعِ فَاللَّهَ اللَّهَ فِی أَدْیانِكُمْ لَا یزِیلُكُمْ عَنْهَا أَحَدٌ یا بُنَی إِنَّهُ لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ غَیبَةٍ حَتَّی یرْجِعَ عَنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ كَانَ یقُولُ بِهِ إِنَّمَا هِی مِحْنَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ امْتَحَنَ بِهَا خَلْقَهُ لَوْ عَلِمَ آبَاؤُكُمْ وَ أَجْدَادُكُمْ دِیناً أَصَحَّ مِنْ هَذَا لَاتَّبَعُوهُ. قَالَ: فَقُلْتُ: یا سَیدِی! مَنِ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ السَّابِعِ؟ فَقَالَ: یا بُنَی! عُقُولُكُمْ تَصْغُرُ عَنْ هَذَا وَ أَحْلَامُكُمْ تَضِیقُ عَنْ حَمْلِهِ وَ لَكِنْ إِنْ تَعِیشُوا فَسَوْفَ تُدْرِكُونَهُ»؛[3] هنگامی كه پنجمین فرزند از هفتمین گم شود، خدا را خدا را در دینتان! كه مبادا شما را از دین بیرون برند كه صاحب این امر را به ناچار غیبتی خواهد بود تا آنجا که از افرادی كه معتقد به این امر هستند از اعتقاد بازگردند و این غیبت فقط آزمایشی است از جانب خداوند كه خلق را بدان میآزماید و اگر پدران و نیاكان شما دینی را درستتر از این دین میدانستند، از آن دین پیروی میكردند. عرض كردم: ای آقای من، پنجمین از اولاد هفتمین كیست؟ فرمود: پسرک من، خِرَدهای شما از دریافت این مطلب كوچکتر است و برداشت این معنا به پندارهای شما نمیگنجد، ولی اگر زنده ماندید آن روز را خواهید دید».
مقصود از این روایات به حسب ظهور عرفی پنجمین فرزند از هفتمین امام است؛ یعنی پنجمین فرزند از نسل امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) و شاهد آن تعبیر «من اقر بالائمة» و «من اقر بجمیع الائمة» است که نشان میدهد امام درصدد گفتوگو از امامان اهلبیت است.
بنابراین در پاسخ باید گفت:
یک. طرفداران احمد الحسن روایات مشابه را که در کتابهای معتبری همچون کافی وجود دارد کنار زده و با وجود اینکه این مجموعه یک خانواده حدیثی هستند و برای فهم آنها باید تمام مجموعه را لحاظ کرد، برای فریب افکار عمومی تنها به یک روایت که مضمونی شاذ دارد، آن هم روایتی از یک منبع نهچندان مهم استناد کردهاند.
دو. این ادعا که این روایت درصدد اشاره به امام پس از امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و غیبت او است، با ذیل روایت همخوان نیست. «… قُلْتُ: یا رَسُولَ اللَّهِ! فَكَمْ یكُونُ بَعْدِی مِنَ الْأَئِمَّةِ؟ قَالَ: بَعْدَ الْحُسَینِ تِسْعَةٌ وَ التَّاسِعُ قَائِمُهُم؛[4] پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در انتهای روایت در پاسخ این پرسش امیرالمؤمنین (علیه السلام) که پس از من چند امام هستند، میفرمایند: بعد از امام حسین (علیه السلام) نُه نفر امام خواهند بود. روشن است که اگر فرزند امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز پس از ایشان امام باشند _ آنچنان که احمد الحسن مدعی است _ پاسخ پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) ناتمام خواهد بود.
سوم. اگر ظاهر این روایت را بپذیریم، باز بر احمد الحسن انطباق نمییابد؛ زیرا او پنجمین فرزند از هفتمین فرزند امام علی (علیه السلام) نیست؛ چرا که پنجمین فرزند، ظهور در فرزندهای بیواسطه دارد. بنابراین مقصود این روایت فرزند بیواسطۀ امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، در حالی که احمد به ادعای خودش دهمین از هفتین است.[5]
[1] . خزاز قمی، علی بن محمد، كفایة الأثر، ص 158– 15.
[2] . سید احمد الحسن، انصار امام مهدی، ادلۀ جامع دعوت یمانی آل محمّد؛ ص 46.
[3] . كلینی، محمد بن یعقوب، محمد بن یعقوب، الكافی، تحقیق، تصحیح و تعلیق: غفاری، علیاكبر، ج 1، ص 336.
[4] . كفایة الأثر، ص 156 – 159.
[5] . رک: سایت انتظار.