searchicon

کپی شد

استفاده از آب خارج از وضو

استفاده از آب خارجی جهت مسح سر و پا در وضو، باعث بطلان وضو می شود، و اگر در هنگام شستن دست و صورت، کمی آب خارجی هم با آب وضو مخلوط شود، باعث باطل شدن وضو نخواهد شد؛ مانند این که هنگام باز و بسته کردن شیر آب در بین وضو قطراتی از آب روی دست ما بریزد.

نظر بعضی از مراجع عظام تقلید در این مورد به شرح زیر می باشد:

حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی):

اگر شخص وضو گيرنده، هنگام شستن دست ها و صورت به قصد وضو اقدام به باز و بسته كردن شير آب نمايد، اين كار اشكال ندارد و به صحت وضو لطمه اى نمى زند. ولى اگر بعد از فراغت از شستن دست چپ و قبل از مسح با آن، دستش را روى شيرى كه خيس است بگذارد و آب وضوى دست با آب خارج از وضو مخلوط شود، صحت مسح با رطوبتى كه مختلط از آب وضو و آب خارج است، محل اشكال مى باشد.[1]

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (مدظله العالی):

پاشیدن آب وضوی دیگران بر دست و صورت شخصی که مشغول وضو گرفتن می باشد، در صورتی که اطرافيان وضوى خودشان را با نيت مجموع آبى كه در دست آنها است -چه آبى كه خودشان مى‌ريزند و چه آبى كه از وضوى ديگرى ترشح كرده- ادامه دهند اشكال ندارد.[2]

در مورد باز بسته کردن شیر آب هنگام وضو، جلوگیری از اسراف و صرفه جویی در مصرف آب به همین مقدار هم مطلوب است و در وضو هم مانعی ندارد که این عمل چند مرتبه انجام شود. اما پس از شستن کامل دست چپ، انگشتان را به آب خارج مخلوط نکنید که مسح با آن صحیح نیست.

حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (مدظله العالی):

1. اسراف حرام است.

2. آب فراوان ریختن بر روی اعضای وضو که شسته می شود، مستحب است.

3. بستن شیر آب در بین افعال وضو جایز، بلکه برای جلوگیری از اسراف واجب است.

4. در هنگام وضو پس از شست و شوی کامل دست چپ، نباید آب خارجی به دست برسد که مسح پا یا سر با رطوبت خارجی انجام شود. بنابراین، اگر شیر آب مرطوب است و رطوبت آن بر رطوبت دست غلبه دارد، و اگر  واجب است بعد از آخرین باری که آب روی دست چپ می ریزد و قبل از شست و شوی کامل آن، شیر را ببندد، باید در هنگام مسح سر یا پا، قسمتی از دست که با شیر تماس داشته است برای مسح به کار نرود، تا مسح فقط به رطوبت با قیمانده از وضو صورت پذیرد.



[1]. توضيح المسائل (محشى – امام خمينى)، ج‌1، ص 200، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، قم، 1424ق.

[2]. صافی گلپايگانى، لطف الله، جامع الأحكام (صافى)، ج‌1، ص، 35، انتشارات حضرت معصومه، چاپ چهارم، قم، 1417 ق.