استطاعت با هدیه

فقهای عظام در باره پذیرش هدیه برای حج و حصول استطاعت می فرمایند:

امام خمینی (ره): اگر مالى كه براى حج كفايت مى‏كند را به او ببخشند براى اين كه حج به جا آورد بايد قبول كند و حج به جا آورد، و هم چنين اگر واهب بگويد مخيّرى بين اين كه حج به جا آورى يا نه.  ولى اگر اسم حج را نياورد و فقط مال را به او ببخشد قبول واجب نيست.[1]

آيت اللَّه مكارم: قبول هدیه واجب است به شرط اين كه به هنگام بازگشت، زندگى او تأمين باشد.[2]

آيت اللَّه نورى همدانی: مگر اين كه در قبول هدیه ذلّت و مهانت براى او باشد كه در اين صورت قبول واجب نيست.[3]

آیت الله خامنه ای: اگر شخصى زاد و هزينۀ سفر نداشته باشد ولى ديگرى مخارج حج او را بدهد مثل اين كه به او بگويد: حج به جا آور و نفقۀ تو بر عهدۀ من، در اين صورت حج بر او واجب مى‏شود و لازم است آن را قبول كند.[4]

آيات عظام خوئى(ره)، تبريزى(ره)، سيستانى: و اگر واهب (بخشنده) اختيار را به انسان بدهد و بگويد مى‏خواهى با اين مال حج برو و نمى‏خواهى به حج نرو و يا مالى را ببخشد و نامى از حج نبرد، قبولش واجب نيست.[5]

آيت اللَّه گلپايگانى(ره)، آية اللَّه صافى: چنانچه مال، كافى براى مئونه حج باشد، و يا به مقدارى است كه به ضميمه اموال خود شخص استطاعت حاصل مى‏شود، حج بر او واجب، و كافى از حجّة الاسلام است.[6]

آیت الله بهجت (ره): اگر كسى هزينه سفر و حج و مال معادل آن را نداشته باشد، اما شخص ديگرى به او بگويد: «تو به حج برو، هزينه حج تو و مخارج خانواده تو بر عهده من باشد» در صورتى كه اطمينان به گفته بذل كننده داشته باشد، حج بر او واجب مى‏شود.[7]