کپی شد
استثنائات حجاب بدن
صورت و دو کف دست مواضعی است که در حفظ حجاب زنان استثنا شده است،[1] و استثنا شدن آنها نوعى تسهيل براى زن است؛ زيرا پوشاندن آن موجب دشوارى افزون ترى است.
به تعبير استاد مطهرى، این “مباح اقتضايى” است؛ يعنى اقتضاى حرمت نگاه و وجوب پوشش را دارد، ولى شارع به جهت تسهيل، چنين حكمى را صادر نكرده است.
در این رابطه توجه به دو نکته لازم به نظر می رسد:
1. از نظر اسلام، پیدا بودن صورت زن در صورتی اشکال ندارد که بدون آرایش یا همراه با آرایش های خیلی جزئی که در عرف زینت به حساب نمی آید، باشد و مفسده ای را هم به همراه نداشته باشد.[2]
2. در مواردی که بیان می شود پوشیدن وجه و کفین لزومی ندارد، به این معنا نیست که نگاه و نظر به آن از طرف مرد اشکالی ندارد، چون ملازمه ای بین آن دو نیست و آنچه در این جا بدان پرداخته شد مسئلۀ اوّل است.[3]
[1]. وسائل الشیعة، ج 20، ح 25429، ص 203، باب یحل النظر الیه من المرأة بغیر التلذذ، «عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ فِي قُرْبِ الْإِسْنَادِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ قَالَ: سَمِعْتُ جَعْفَراً وَ سُئِلَ عَمَّا تُظْهِرُ الْمَرْأَةُ مِنْ زِينَتِهَا قَالَ: الْوَجْهَ وَ الْكَفَّيْن»
[2]. نک: استفتائات امام خمینی، ج 3، ص 256، س 33و 34؛ توضيح المسائل مراجع، ج2، ص 929.
[3]. برای آگاهی بیشتر، نک: مسئلۀ حجاب، مطهری، مرتضی، ص 164- 235.