اساتید سید مرتضی علم الهدی ‏

سید مرتضی‌ تا آن زمان كه خود بر فراز كرسی استادی تكیه زد، در نزد شماری از پاكان عصر خویش برای فراگیری علوم آسمانی، به ادب زانو زد و بهره ها برد. تاریخ، نام بزرگانی را در شمار استادان این انسان والا مقام بر شمرده است. در این مقال نام برخی از آنها، به اختصار ذکر می شود:

1. شیخ مفید (متوفای 413 ق)؛ او در شكل‏گیری شخصیت علمی و معنوی سید مرتضی نقشی اساسی داشت. شیخ مفید از علمای بزرگ مذهب امامیه است كه علاوه بر عهده داری مسئولیت های اجتماعی و تربیت شاگردان ممتاز، در آن زمان حدود دویست جلد كتاب برای آیندگان و دانش پژوهان تألیف كرد.[1]
2. ابو محمد هارون بن موسی تلعكبری (متوفای 380 ق)؛ او دانشمند و فقیهی برجسته و كم نظیر بود و از جمله راویان مشهور است كه از مرحوم كلینی‌ روایت نقل كرده است.[2]
3. شیخ صدوق (متوفای سال 381 ق)؛ بزرگی شخصیت صدوق آن‌چنان است كه دانشمندان معروف اسلامی ـ اعم از شیعه و سنی ـ هر جا به نام وی رسیده اند، زبان به مدح او گشوده و او را به بزرگی یاد كرده و با لقب های بلند و عبارت های پر معنا از او نام برده اند. مرحوم شیخ طوسی می گوید: «وی دانشمندی بزرگ، پاسدار احادیث، آگاه به رجال و نقّاد اخبار بود كه در میان قمی ها كسی در پاسداری از علم حدیث و دانش زیاد، همانند او دیده نشده و حدود 300 كتاب تألیف كرده است».[3]
4. حسین بن علی بن بابویه، برادر شیخ صدوق؛ او فقیهی بزرگوار و محدثی شناخته شده است كه از پدر و برادرش حدیث نقل كرده است».[4]

در ردیف استادان سید مرتضی علم الهدی، نام بزرگان دیگری هم به چشم می خورد. جهت اختصار، فقط به ذكر نام برخی از آنان بسنده می شود:

1. احمد بن علی بن سعید كوفی.
2. محمد بن عمران كاتب مرزبانی.
3. ابو یحیی ابن نباته.
4. ابوالحسن.[5]

[1]. امینی، عبدالحسین، الغدير فی الكتاب و السنة و الأدب ،ج 4، ص 325‏.‏

[2]. طوسى‏، محمد بن حسن، رجال الشيخ الطوسی، ص 434.‏

[3]. همان.

[4]. امینی، عبد الحسین، الغدير في الكتاب و السنة و الأدب، ج  ۴، ص 270.

[5]. همان.