ازدواج و نهی پدر و مادر

در مواردی که فرزندان آمادگی ازدواج دارند، اما والدین وی از همیاری و تلاش برای ازدواج آنان خودداری می کنند امکان دارد، این سؤال به ذهن خطور کند که در صورت به گناه افتادن فرزندان به سبب عدم ازوداج، والدین نیز درگناه وی شریک هستند. در این رابطه دو نکته باید به طور جداگانه بررسی شوند.

الف. با توجه به این که انسان در تصمیمات و انجام آن آزاد است؛ از این رو باید فرا روی کارهایی که انجام می دهد پاسخ گو باشد، این طور نیست اگر دیگران هم مقصّر باشند گناهی بر وی نباشد، بلکه تا زمانی که اختیار از او سلب نشده در مقابل اعمالش مسئول بوده و باید پاسخ گو باشد.

ب. اگر کسی دیگری را بر گناهش یاری نماید یا سبب انجام گناه دیگران باشد به همان اندازه در گناه شریک است بدون آن که از گناه صاحب آن کاسته شود.

در این رابطه به نمایۀ “عذاب والدین در ممانعت فرزندان از انجام واجبات” شمارۀ 2024 (سایت: 2249) در سایت اسلام کوئست مراجعه نمایید.

3. در رابطه با تکلیف فرزندانی که قصد ازدواج دارند، اما والدین آنها مانع این کار می شوند، توجه به چند نکته لازم به نظر می رسد.

الف. اگر در هر صورت (با توجه به شرایط مذکور) احساس نمودند که ازدواج کردن بر آنها واجب است، به طور طبیعی ترک آن معصیت و گناه می باشد، بنابراین بر اساس آموزه های دینی و قرآن کریم نمی توانند از کسی (حتّی پدر و مادر) در معصیت خدا اطاعت نمایند،

در این رابطه به نمایۀ «وظایف فرزندان در برابر والدین» شمارۀ 3432 (سایت اسلام کوئست: 4161) و «اوامر والدین و تکلیف فرزندان» شمارۀ 522 (سایت اسلام کوئست: 584)، مراجعه نمایید.