ازدواج و مهریه

در ازدواج حتماً چیزی باید به عنوان مهریه قرار داده شود. خداوند در قرآن می فرماید: “زنانى را كه از آنها تمتع مى‏گيريد واجب است كه مهرشان را بدهيد.[1]

در مورد مهریه اموری باید ملاحظه شود که در این جا در ضمن چند نکته بیان می کنیم:

الف. مهریه باید مالیت و ارزش مالی داشته باشد (در قبال آن مالی پرداخته شود) و لو به اندازۀ یک مشت گندم باشد. بنابر این اگر برخی از امور معنوی به گونه ای باشند که در ازای آن مالی پرداخته شود؛ مثل نماز خواندن، قرائت یا آموزش قرآن، ده هزار تا صلوات و … اگر مهریه قرار گیرد اشکالی ندارد.

ب. از نظر اسلام در مهریه مقدار معینی به عنوان تکلیف مشخص نشده است.[2]

ج. مستحب است زوجین مهر السنه (پانصد درهم)[3] را مهریۀ ازدواج خود قرار دهند.[4]

د. مکروه است که مهریه را كمتر از ده درهم قرار دهند، بلكه خوب است بيشتر از آن باشد. امام صادق (ع)، از على (ع)، نقل می کند که آن حضرت فرمود: “من خوش ندارم كه مهر را كمتر از ده درهم قرار دهند، بلكه بيشتر از آن قرار دهند تا به مهر زنان نابكار (زانيه) شباهت پيدا نكند.[5]

هـ. اگر كسى مهريۀ زن خود را چيزی قرار دهد که مالیت و ارزش مالی ندارد، یا اصلاً مهریه ای قرار ندهد و با او نزدیکی کند برای این زن مهر المثل (مهریۀ زنان دیگر مثل او) قرار داده می شود.[6]

و. مهریه چون حق زن است با درخواستش باید به او پرداخته شود.

[2]. الشهيد الثاني، زين الدين بن علي بن أحمد العاملي‏، الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية، ج ‏2، ص 104، (ط- القديمة).

[3]. طبق نظر کارشناسان هم اکنون این مبلغ در حدود یک میلیون تومان برآورد می شود.

[4]. شيخ صدوق، علل‏الشرائع، ج 2، ص 499، انتشارات مكتبة الداورى، قم.

[5]. همان، ص 501، ترجمه، ذهنى تهرانى، ج ‏2، ص 601.

[6]. حرعاملی، وسائل‏الشيعة، ج 21، ص 269، تهران المکتبة الاسلامیة، چاپ پنجم، 1398 هـ ق؛ موسوي‏ گلپايگاني، سيد محمد رضا، مجمع المسائل، ج ‏2، ص 168، ناشر: دار القرآن الكريم، چاپ دوم، قم، 1409 هـ ق.‏