Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

ازدواج امام علی (علیه السّلام) و حضرت زهرا (علیها السّلام)

اولین همسر امام علی (علیه السّلام)، حضرت زهرا (علیها السّلام) بود و این ازدواج و پیوند مبارک به امر پروردگار عالم صورت گرفت. از ابن مسعود نقل شده که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند تبارک و تعالی به من امر فرمود که فاطمه (علیها السّلام) را به ازدواج علی (علیه السّلام) در آورم».[1]

مفضّل از امام صادق (علیه السّلام) نقل می کند: «اگر خداوند متعال امیرالمؤمنین (علیه السّلام) را خلق نمی فرمود، برای فاطمه (علیها السلام) بر روی زمین از حضرت آدم تا دیگران، کفو و همتایی نبود».[2]

الف. سن امام علی و حضرت زهرا (علیهما السّلام) هنگام ازدواج

در سن شریف حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام) هنگام ازدواج و همچنین تاریخ عقد و رفتن حضرت فاطمه (علیها السّلام) به خانه امام علی (علیه السّلام) بین عالمان شیعه و اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد:

سید محسن امین می‌گوید: «بنابر نظر اکثر عالمان شیعه که حضرت زهرا (علیها السلام) در سال پنجم بعثت به دنیا آمده است، سن حضرت در زمان ازدواج، 9 یا 10 یا حداکثر 11 سال بوده است؛ زیرا آن حضرت با امام علی (علیه السّلام)، یک سال (یا دو سال یا سه سال) بعد از هجرت ازدواج کرده است».[3]

در استیعاب نقل شده است: «حضرت فاطمه (علیها السلام) در سن چهل و یک سالگی پیامبر (صلی الله علیه و آله) به دنیا آمد و حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) بعد از جنگ احد، فاطمه (علیها السّلام) را به ازدواج علی (علیه السّلام) در آورد… و سن حضرت زهرا (علیها السلام) هنگام ازدواج 15 سال و 5 ماه و نیم بوده است و سن امیر مؤمنان (علیه السّلام) 21 سال و 5 ماه بوده است».[4]

ابوالفرج اصفهانی گفته است: حضرت فاطمه (علیها السّلام) به هنگام ازدواج هجده سال داشته است.[5] ابن حجر در الإصابة [6] و ابن سعد در الطبقات الكبری[7] نيز همين قول را روايت كرده‏اند.

ب. تاریخ ازدواج امام علی و حضرت زهرا (علیهما السلام)

در باره روز و ماه ازدواج حضرت علی و فاطمه (علیهما السّلام) چند قول وجود دارد:

1. روز اول ذى الحجه (و به قولی روز ششم)، عقد فاطمه (علیها السّلام) و روز سه شنبه ششم همان ماه، بعد از جنگ بدر، ازدواج صورت گرفته است.[8]

2. در ماه شوّال پس از بازگشت حضرت علی (علیه السّلام) از جنگ بدر بوده است.[9]

3. بنابر روایت امام صادق (علیه السّلام): عقد على و فاطمه (علیهما السلام) در ماه رمضان سال دوم هجرى و ازدواج آنها در ذى الحجّه همان سال بوده است.[10]

4. سید بن طاووس به نقل از شیخ مفید می نویسد: زفاف فاطمه (علیها السّلام) در شب پنج شنبه، بيست و يكم ماه محرم سال سوم هجرت بوده است. سید بن طاووس این نقل را می پذیرد.[11]

5. برخی بر این عقیده‌اند که عقد حضرت فاطمه (علیها السّلام) در اواخر ماه صفر و ازدواج در ماه ذی الحجه بوده است.[12]

6. عده‌ای نیز گفته‌اند: عقد در ماه ربیع الأول سال دوم هجری بوده و در همان ماه نیز ازدواج صورت پذیرفته است.[13]

7. ابن سعد روايت كرده است كه عقد فاطمه (علیها السّلام) با على (علیه السّلام)، پنج ماه پس از ورود پيامبر (صلی الله علیه و آله) به مدينه در ماه رجب بوده و ازدواج پس از بازگشت از بدر صورت پذيرفته است.[14] [15]

آن چه که بین این اقوال مشترک است، این است که ازدواج حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام) بعد از جنگ بدر بوده است، ولی در سال و ماه آن اتفاق نظر وجود ندارد.


[1]. قندوزى‏، سليمان بن ابراهيم، ينابيع المودة لذوی القربى، ج ‏2، ص 399.

[2]. طوسى، محمد بن حسن‏، تهذیب الأحکام، ج 7، ص 470‏، ح 1882.

.[3] امين عاملى، سيد محسن، أعيان الشيعة،ج ‏1، ص 313.

.[4]ر.ک: ابن عبد‌البر، الاستيعاب في معرفة الاصحاب، محقق: البجاوى، على محمد، ج 4، ص 1893.

[5]. ر.ک: ابوالفرج اصفهانى، مقاتل الطالبيين،‏ ص 59.

.[6] ر.ک: عسقلانى، ابن حجر، الإصابة فى تمييز الصحابة، محقق: عبد الموجود، عادل احمد/ معوض، على محمد، ج 8، ص 264.

[7]. ر.ک: ابن ­سعد، الطبقات الکبری، محقق: عبدالقادر عطا، محمد، ج 8، ص 18.

[8]. ر.ک: ابن شهرآشوب‏، مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 357.‏

.[9] طوسى، محمد بن حسن، الأمالي، ص 43.

[10]. ر.ک: اربلى، على بن عيسى‏، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج 1، ص 353.

.[11]ر.ک: سید بن طاوس، الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة، ج ‏2، ص 584 – 586.

.[12] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)، محقق: جمعى از محققان، ج 19، ص 192 و 193.

.[13] همان، ص 193.

.[14] ر.ک: الطبقات الكبرى، ج 8، ص 18.