کپی شد
ارتباط معنای اصطلاحی با معنای لغوی اعتکاف
همان گونه که در معنای لغوی اعتکاف آمده؛ اعتکاف یعنی: رویکرد به چیزی با توجه و مواظبت، اقبال به چیزی بی آن که روی از آن برگردد، محبوس و متوقف کردن چیزی، اقبال و ملازمت بر چیزی از روی تعظیم و بزرگداشت آن، التزام به یک مکان و اقامت در آن، اقامت، ملازمت و مواظبت، حبس و توقف.[1]
در تعریف اصطلاحی اعتکاف نیز گفته شده که؛ اعتکاف نوعی عبادت است که انسان سه روز یا بیشتر در مسجد مقیم می شود و پا بیرون نمی گذارد و هر سه روز، روزه می گیرد و این کار شرائط و احکامی دارد.[2]
از مقایسه این دو تعریف، می توان دریافت که ارتباط بین این دو معنا؛ در توقف کردن در مکانی خاص، محبوس شدن در آن مکان و ملازمت کردن بر چیزی از روی تعظیم است.
[1]. دهخدا علی اکبر، لغت نامه، ج2، ص 2494؛ فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، ج 1، ص 205؛ ابن منظور، محمد بن مكرم، لسان العرب، ج 9، ص 255؛ طريحى، فخر الدين، مجمع البحرين، حسينی، سيد احمد، ج 5، ص 103؛ راغب اصفهانى، حسين بن محمد، المفردات في غريب القرآن، صفوان عدنان داودى، ص 579.
[2]. نجفى، محمد حسن، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، محقق / مصحح: قوچانى، عباس، آخوندى، على، ج 17، ص 159.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید