searchicon

کپی شد

ادریسیان (ادارسه) فرقه‌ای منشعب از زیدیه

فرقه شناسان شیعی ادارسه را یکی از فرقه‌های منشعب و منسوب به زیدیه می‌دانند.

نوبختی در کتاب «فرق الشیعه» هفده فرقه فرعی برای زیدیه گزارش می‌‌کند:

بتریه، ابرقیه، ادریسیه، جارودیه یا سرحوبیه، جریریه یا سلیمانیه، حسنیه، حسینیه (که خودشان دو فرقه می‌شدند)، خشبیه یا سرخابیه، خلفیه، دوکینیه، ذکیریه، صباحیه (که مانند حسینیه خودشان دو فرقه می‌شدند)، عجلیه، قاسمیه، مرثیه، نعیمیه و یعقوبیه.[1]

سومین فرقه‌ای که وی برای زیدیه نام می‌برد «ادریسیه» می‌باشد.

در برخی از منابع زیدی، ادریس بن عبد الله یکی از امامان زیدیه شمرده شده‌است.

ابو العباس احمد بن ابراهیم‏ در کتاب «المصابیح» زمانی که از امامان زیدیه نام می‌برد، إدریس بن عبد اللّه را به‌عنوان سیزدهمین امام[2] برمی‌شمارد.

وی به ترتیب نام می‌برد:

أولشان بعد از علی (علیه السلام):

1. حسن بن علی.

2. حسین.

3. حسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب.

4. زید بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب.

5. پسرش یحیى بن زید.

6. محمد بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن (النفس الزكیة).

7. برادرش إبراهیم بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن.

8. عبد اللّه بن محمد بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن.

9. حسن بن إبراهیم بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن.

10. حسین بن علی بن الحسن بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب الفخی.

11. عیسى بن زید بن علی بن الحسین.

12. یحیى بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب.

13. إدریس بن عبد اللّه بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب.

14. محمد بن إبراهیم بن إسماعیل بن إبراهیم بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب، برادر قاسم بن إبراهیم (صلوات اللّه علیهم) امر امامت را بر عهده گرفت.

15. محمد بن محمد بن زید بن علی بن الحسین، و او جوان بود.

16. محمد بن سلیمان بن داود بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب.

17. قاسم بن إبراهیم بن إسماعیل بن إبراهیم بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبی طالب.

18. یحیى بن الحسین بن القاسم (الهادی).

19 و 20. فرزندانش أبو القاسم محمد و أحمد دو پسر یحیى بن الحسین.

21. حسن بن علی الناصر علیهم السلام أجمعین و رحمة اللّه و بركاته‏.[3]


[1]. سایت ویکی شیعه.

[2]. با احتساب امام علی (علیه السلام) که اولین امام است، ادریس چهاردهمین امام محسوب می‌شود.

[3]. ابو العباس احمد بن ابراهيم‏، المصابيح، تحقيق: حوثي‏، عبد الله، ص 341 و 342.