اخلاق و صفات سفیانی

سفیانی شخصیت پستی است که در همۀ جهات اخلاقى، عبادى و معرفتى در حضیض ذلت است.

در این گفتار مختصر و کوتاه به برخی از ویژگی های اخلاقی و صفات او اشاره می شود:

کینه توزی، از بارزترین ویژگی‌های سفیانی است که روایات مربوط به او از آن یاد می‌کند، بلکه از آن روایات چنین برمی‌آید که نقش سیاسی او ایجاد فتنه مذهبی در میان مسلمانان و تحریک تسنن علیه شیعیان تحت شعار یاری اهل سنت است. از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: «ما و اولاد ابوسفیان دو خاندان هستیم که به خاطر خدا با یکدیگر دشمنی داریم. ما گفتیم خداوند راست گفت و آنها گفتند خداوند دروغ گفت. … ابوسفیان به جنگ پیامبر برخاست و معاویه فرزند ابوسفیان به جنگ علی بن ابی طالب (علیهما السلام) رفت و یزید پسر معاویه به نبرد با حسین بن علی (علیهما السلام) پرداخت و سفیانی به مصاف حضرت قائم (علیه السلام) برمی‌خیزد».[1]

همچنین از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است: «گویا من سفیانی را می‌بینم که در زمین‌های سرسبز شما در کوفه اقامت گزیده و منادی او ندا می‌دهد، هرکس سر یک تن از شیعیان علی را بیاورد هزار درهم پاداش او است. در این هنگام همسایه بر همسایه حمله برده و می‌گوید: این شخص از آنها است، گردن او را می‌زند و هزار درهم جایزه می‌گیرد. آگاه باشید که در آن روز، فرمانروایی شما به دست حرامزادگان خواهد بود …».[2]و[3]

[1]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۰.

[2]. همان، ص ۲۱۵.

[3]. برگرفته از ویکی شیعه.