اخلاق و صفات حضرت عباس (علیه السّلام)

بدون تردید، شخصیت انسان به پاک‌سازی و به‌سازی معنوی است که در اسلام از آن به تزکیه و تعلیم و به عبارت دیگر به دو نیروی «دفع و جذب» تعبیر می شود.

با توجه به شخصیت والای حضرت عباس (علیه السلام) می‌توان دریافت که کمالات معنوی و ابعاد وجودی آن حضرت ناشی از برخورداری از ارزش های والای انسانی و دوری از گناه و گناهکاران است. عبودیت خالصانه او در برابر خدا و تواضع در مقابل بندگان خاصّ الهی؛ از جمله پدر بزرگوارش امیرمؤمنان و برادرانش امام حسن و امام حسین (علیهم السلام)، باعث رشد و بالندگی شخصیت معنوی و رسیدن به کمالات و ارزش های وجودی ایشان گردیده است.

ابعاد وجودی آن حضرت که برگرفته از شخصیت معنوی و عظمت اخلاقی ایشان است؛ عبارتند از: ایمان، بصیرت و آگاهی، علم و معرفت، عبودیت و بندگی، فداکاری و ایثار، شجاعت و دلیری، زهد و تقوی، فتوّت و جوانمردی، مهربانی و ادب، ولایت پذیری و …، که همه آنها ناشی از بزرگواری و شایستگی حضرتش بود. بر این اساس و به دلیل برخورداری از فضایل بی شمار، وجود حضرت عباس (علیه السلام) سرشار از اخلاق و صفات بسیار پسندیده ای گردید که هر کدام، بیانگر یکی از ابعاد درخشان وجودی و زندگی پرنور اوست.[1]

[1]. برگرفته از سایت پرتال جامع علوم انسانی.