کپی شد
اخلاق و صفات امام سجاد (زین العابدین) (علیه السّلام)
امام سجاد (عليه السلام) مانند گذشتگان صالح و خلف پاک خود از تمام محاسن و محامد اخلاقى بهره جامع داشت. او از هرگونه عيب و نقصى در زمينه اخلاق و ساير شؤون حيات پاک بود. هيچ برخورد و حادثه و مصيبتى آن حضرت را از تجلّى دادن حسنات الهى باز نداشت و وى را به سيّئه اى از سيّئات اخلاقى آلوده نكرد.
ابن طلحه مى گويد: آن حضرت؛ سرآمد پارسايان، سرور پرهيزگاران و رهبر مؤمنان است. نشان او گواهى مى دهد كه از دودمان رسول خدا (صلى اللّه عليه و اله) است. جهت گيرى او، مقام قريش را در پيشگاه خدا ثابت مى كند. پينه بستن مواضع سجده اش، فزونى نماز و تهجدش را به ثبوت مى رساند. رو بر تافتن وی از متاع دنيا، بيانگر زهد او در دنيا است. او از پستان تقوا به وفور نوشيد تا سرآمد شد و انوار تأييد الهى بر او تابيدن گرفت و بدان وسيله هدايت لازم را يافت. اذكار و اوراد عبادت همدم او بود و او با اين اذكار انس گرفت. وظايف بندگى و طاعت خدا هم پيمان او گرديد و آن حضرت به زيور طاعت آراسته شد. چه بسيار شب هايى كه براى پيمودن راه آخرت بيدار خوابى كشيد و تشنگى روزهاى گرم تابستان را در طول اين سفر راهنماى خود ساخت. امور خارق عادت و كراماتى داشت كه مردمان به چشم ديدند كه در آثار متعددی ثبت شده که به گواهى آن آثار وى در زمره بزرگوارانى است كه پادشاهان جهان آخرت هستند.[1]
[1] . ابن طلحه شافعى، محمد بن طلحه، مطالب السئول في مناقب آل الرسول، ص 267.