احکام فرقه بهائیت

منبع اصلى احکام در میان بهائیان کتاب اقدس است. احکام اعلام‌شده از جانب حسین‌على بهاء بر اساس احکامى است که على‏‌محمد باب در کتاب بیان آورده‌است؛ هرچند در فلسفه و فروع، تفاوت‏‌هایى بین این دو وجود دارد. برخى از احکام این فرقه عبارتند از:

1. نماز: بهائیان موظف به نماز روزانه هستند. این فریضه از اول بلوغ واجب می‌شود و بر سه نوع صغیر، وسطى و کبیر بوده و هر بهائى مخیر به انجام یکى می‌باشد.[1] قبله آن‌ها قبر میرزا حسین‌على (بهاء) در شهر عکا است. کسى‌که آب ندارد به‌جاى وضو، پنج بار مى‏گوید: «بسم اللَّه الاطهر الاطهر».[2]

۲. روزه: بر اساس عقیده بهائیت، هر سال ۱۹ ماه و هر ماه نوزده روز دارد. روزه ۱۹ روز در آخرین ماه سال واجب است که عید نوروز، عید فطرشان مى‌‏شود.[3]

۳. حج: زیارت محل تولد باب در شیراز و خانه میرزاحسین‌على در بغداد در همه ایام به‌جاى زیارت کعبه قرار داده شده است.[4]

۴. ازدواج و زنا: ازدواج با بیش از دو زن حرام است؛[5] هر چند خود بهاء و بسیارى از بهائیان بیش از دو زن گرفته‏اند. همچنین ازدواج با محارم در این آیین به‌جز با زن پدر، منع نشده است؛[6] یعنی ازدواج با افرادی مانند: دختر، خواهر، خاله، عمه و …، براى ازدواج حلال هستند. حد زنا در فرقه بهائیت این‌گونه است که در بار اول ۹ مثقال طلا و در بار دوم ۱۸ مثقال به بیت‏العدل پرداخته مى‌‏شود.[7]

۵. حجاب: حجاب زنان ملغى گردیده و بى‏حجابى آزاد مى‏‌باشد.[8]

۶. مطهِرات: پنج چیز پاک کننده هستند؛ آتش، هوا، آب، خاک و کتاب بیان. در صورت تطهیر با هرکدام ازعناصر اربعه، باید آیه تطهیر «اللَّه اطهر» خوانده شود.[9]

۷. نجاسات: بهائیت چیزهائى را که در دین اسلام، نجس شمرده شده‏اند، پاک و طاهر گردانیده است. چیزهایی؛ مانند بول، غائط، منى، فضله موش، سگ و این را موهبت بهاء به بندگان او شمرده است.[10]

۸. ربا: معاملات ربوى آزاد و رباخوارى حلال است.[11]

۹. سیاست: در کتاب‏‌هاى مذهبى، بهائیان به شدت از دخالت در سیاست منع شده‌‏اند.[12]

[1]. نورى، میرزا حسین‌على، ادعیه محبوب، ص 46؛ لازم به ذکر است از نماز دیگرى که 9 رکعت است نیز در منابع بهائیت نام برده مى‌شود که بنا به ادعاى بهائیان، به دلیل اختلافات ناشى از جانشینى بهاء، این نماز نه رکعتى بهائیت به همراه احکام متمم کتاب اقدس، تا کنون مفقود مى‌باشد؛ اشراق خاورى، عبدالحمید، گنجینة حدود و احکام، ج 11، ص 31.

[2]. همان، ص 45.

[3]. همان؛ ‌مصطفوی، حسن، محاکمه و بررسی باب و بهاء، ج 2، ص 122؛ نوری، حسین‌علی، اقدس، ص 4.

[4]. ریاض قدیمى، گلزار تعالیم بهائى، به نقل از رساله سؤال و جواب، ص 147.

[5]. اقدس، ص 38.

[6]. همان، ص 74؛ لازم به ذکر است در رساله سؤال و جواب، نیز بهاء در پاسخ به سؤال 50 درباره حرمت ازدواج با اقارب چنین مى گوید: «این امور به امناى بیت العدل راجع است». در پیام 15 ژانویه 1981 م بیت العدل چنین آمده است: «شما راجع به محدودیت‌هاى حاکم بر ازدواج با اقارب، سواى موردى که ازدواج با زن پدر را ممنوع مى‌سازد، سؤال کرده‌اید، بیت العدل هم‌چنین خواسته‌اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلى!، هنوز موقعیت را براى صدور قوانین تکمیلى راجع به ازدواج با اقارب، مقتضى نمى‌داند؛ بنابراین در حال حاضر تصمیم‌گیرى در این مورد، به‌عهده خود نفوس مؤمنه محول شده است».

[7]. همان، ص 31.

[8]. همان، ص 94.

[9] . همان، ص 5.

[10]. همان، ص 73.

[11]. بیان، باب 18؛ مجموعه الواح، ص 78.

[12]. برگرفته از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب.