کپی شد
اجازه اجتهاد و اجازه روایت علامه امینی
با توجه به دقت، تحقیق و دانش علامه، وی مورد توجه علمای بزرگ قرار گرفت و موفق به دریافت اجتهاد و اجازه روایت از آنان شد.
امینی از سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نایینی، محمدحسین غروی اصفهانی[1] و شیخ عبدالکریم حائری یزدی، اجازه اجتهاد دریافت كرد. با توجه به تاریخ درگذشت مراجع مورد اشاره (که بین ۱۳۵۵ تا ۱۳۶۴ق بوده است)، علامه امینی پیش از ۳۵ سالگی اجازه اجتهاد و روایت داشته است. او سپس به تبریز بازگشت، اما پس از چندی دوباره به نجف رفت.[2]
الف) اساتیدى که به ایشان اجازه اجتهاد دادند:
- 1. آیت‌الله سید على، فرزند میرزاى شیرازى (متوفاى 1355 ق)؛
.2آیت‌الله میرزاى نائینى (متوفاى 1355 ق)؛
.3آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائرى (متوفاى 1355 ق)؛
.4آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانى (متوفاى 1365 ق)؛
- 5. آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى (متوفاى 1361 ق)؛
- آیت‌الله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء (متوفاى 1373).
ب) مشایخ روایى ایشان:
- 1. آیت‌الله سید على، فرزند میرزاى شیرازى (متوفاى 1355 ق)؛
- 2. آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانى (متوفاى 1365 ق)؛
- 3. آیت‌الله حاج آقا حسین قمى (متوفاى 1366 ق)؛
.4آیت‌الله شیخ على‌اصغر ملکى تبریزى؛
- 5. شیخ على بن ابراهیم قمى (متوفاى 1373 ق)؛
6شیخ محمدعلى بن اردوبادى (متوفاى 1380 ق)؛
.7آقابزرگ طهرانى، (متوفاى 1389 ق)؛
.8میرزا یحیى خوئى (متوفاى 1364 ق)؛
.9آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى (متوفاى 1355 ق)؛
- 10. آیت‌الله شیخ على زاهد قمى (متوفاى 1373 ق).[3]
[1]. حسینی دشتی، سید مصطفی، معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۵۰.
[2]. سیدکباری، سید علی‌رضا، «علامه امینی، غواص غدیر»، ص ۴۴؛ ویکی شیعه.
[3]. مرکز تحقیقات کامپیوتر علم اسلامی.