اتفاقات در حین طوفان نوح (علیه السلام)

قرآن مجید در مورد چگونگی طوفان نوح (علیه السلام) می فرماید: «تا آن زمان كه فرمان ما فرا رسيد و تنور آتش به جوشش در آمد، (به نوح) گفتيم: از هر جفتى از حيوانات (از نر و ماده) يک زوج در آن (كشتى) حمل كن! همچنين خاندانت را (بر آن سوار كن) – مگر آنها (همسر و يكى از فرزندانت) كه قبلًا وعده هلاکتشان داده شده – و همچنين مؤمنان را! اما جز عده كمى همراه او ايمان نياوردند!».
ابن اثیر در الکامل می گوید: ابن عباس گفته است اين تنور در سرزمين كوفه بود. همسر نوح به او خبر داد كه از تنور آتش، آب فوران كرده است.
در اين هنگام جبرائيل به فرمان خداوند، كعبه را – كه از ياقوت بهشت بود -، برداشت و به آسمان چهارم برد. حجر الاسود را نيز در كوه ابو قبيس پنهان كرد تا زمان حضرت ابراهيم (عليه السلام) که خانه كعبه را ساخت و آن سنگ را به جاى خود گذاشت. همين كه آب از تنور فوران كرد، نوح كسانى را كه خدا دستور حملشان را داده بود، به كشتى سوار کرد. او همچنين جسد حضرت آدم (علیه السّلام) را نيز با خود به كشتى برد. آنگاه چار پايانى را كه خدا دستور فرموده بود به كشتى داخل كرد.
وقتى آن حضرت از وضع كشتى اطمينان يافت و همه كسانى را كه به او امر شده بود سوار كرد، آب شروع به بالا آمدن کرد. خداى بزرگ در این باره فرموده است: «ما هم درهاى آسمان را گشوديم و سيلابى از آسمان فرو ريختيم و در زمين چشمه ها جارى ساختيم تا آب آسمان و زمين، با هم به طوفانى كه مقدر حتمى بود، اجتماع يافت».
در اين مدت آب رفته رفته زياد مى‏شد و شدت مى‏يافت و زمين را فرا مى‏گرفت و نوح، جاى خود و همراهانش را در طبقات كشتى مشخص و مقرر مى كرد.
سپس آب همه جا را پوشاند. كشتى برخاست و با كشتى نشينان در ميان امواجى چون كوه، روان گرديد. هر چه در روى زمين بود، از حيوانات و گياهان، همه نابود شدند و هيچ كس جز نوح و همراهانش، باقی نماند. آبی که آرام آرام همه جا را می گرفت دو بخش بود؛ نيمى از آسمان فرو مى باريد و نيمى از زمين مى جوشيد. بدین ترتیب كشتى نوح سراسر زمين را گردش كرد و در هيچ جا نايستاد تا به حرم كعبه رسيد، به درون حرم نرفت و مدت يک هفته به گرد حرم گردش نمود. بعد همچنان رفت تا به (کوه) «جودى» رسيد و راه خود را پايان داد.
سرانجام كشتى در كوه جودى استقرار يافت. در اين هنگام بود كه گفته شد: «امن و سلامت از ستمكاران دور باد».
همينكه كشتى بر آن كوه قرار گرفت از درگاه خداوند خطاب آمد: «اى زمين، آب خود را فرو خور و اى آسمان بس كن پس آب فرو نشست». نوح تا هنگام فرو نشستن آب و خشک شدن زمين، در كشتى ماند. وقتى كه از كشتى بيرون آمد، در ناحيه‏اى از قردى، موضعى را برگزيد و در آن جا قريه اى ساخت و آن را «ثمانين» (به معنى هشتاد) ناميد. آن جا هم اكنون بازار ثمانين ناميده مى‏شود؛ زيرا هر كس كه همراه نوح بود در آن جا خانه‏اى براى خود ساخت.