کپی شد
آیین اسماعیل ذبیح الله (علیه السلام)
بر اساس برخی از گزارش ها، مکتب و آیین حضرت اسماعیل (علیه السلام) در راستای دعوت توحیدی پدرش حضرت ابراهیم (علیه السلام) و در مقابل شرک و بت پرستی بوده است.[1] همانطور که در بحث نبوت ایشان آمده، مطابق بعضی از روایات، نبوت و رسالت او هدایت جرهمیان و قبایل یمانی و عمالیق بوده است. وی در میان این قبایل به ادای رسالت الهی خود پرداخت و ایشان را به اقامه نماز و پرداخت زکات دعوت نمود و از پرستش بت ها بر حذر داشت؛ اما آنها به جز گروهی اندک، در کفر خود پا برجای ماندند.[2]
بنابر نظر فوق که اسماعیل نبوت و رسالتش هدایت جرهمیان و قبایل یمانی و عمالیق بوده باشد، از برخی آیات قرآن بر می آید که محتوای آیین آن حضرت همان آیین ابراهیمی؛ یعنی آیین حنیف که همان آیین پدر بزرگوارش بوده، می باشد. خداوند کریم می فرماید: «و انجام کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و اداى زکات را به آنها وحى کردیم و تنها ما را عبادت مى کردند».[3] البته این آیه در مورد حضرت ابراهیم، اسحاق و یعقوب (علیهم السلام) و آیین و مکتب آنان است، اما با توجه به این آیه شریفه و نیز با توجه به بیان فوق مبنی بر دعوت اسماعیل از مردم به اقامه نماز و پرداخت زکات و نپرستیدن بت ها می توان گفت: آیین اسماعیل همان آیین ابراهیم (علیه السلام) است.
نتیجه مطلب اینکه حضرت اسماعیل (علیه السلام) به تبع پدر بزرگوارش، حنیف و مسلمان بوده است.
[1]. ابن هشام، عبد الملک، السيرة النبوية، تحقيق: السقا، مصطفى و الأبيارى، ابراهيم، و شلبى، عبدالحفيظ، ج ۱، ص 78.
[2]. بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزيل فى تفسير القرآن، ج ۳، ص 237 و 238؛ ابن اثير، على بن ابى الكرم، الكامل في التاريخ، ج 1، ص 125.
[3]. انبیاء، 73.