کپی شد
آگاهی ابوطالب از ولادت امام علی (علیه السلام)
دلایل و شواهدی وجود دارد که حضرت ابوطالب (عليه السلام)، پدر امیرالمؤمنین (عليه السلام)، سال‌ها پیش از جریان ولادت فرزند عزیزش، از این تولد با خبر بوده و بشارت آن را به همسرش داده است؛ از جمله:
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «فاطمه بنت اسد نزد ابوطالب (عليه السلام) آمد تا مژده ولادت پيامبر (صلی الله علیه و آله) را به او بدهد، ابو طالب (عليه السّلام) گفت: به اندازه یک «سَبت» صبر كن، من تو را به مانند او جز مقام نبوت، مژده مىدهم، بعد فرمود: سَبت، سى سال است و ميان ولادت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و ولادت امير المؤمنين (عليه السّلام) سى سال فاصله بود».[1]
در روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام) نقل شده‌است: در هنگام ولادت حضرت رسول (صلّى اللّه عليه و آله) فاطمه بنت اسد نزد آمنه حاضر بود، پس يكى از ايشان به ديگرى گفت: آيا مىبينى آن چه من مىبينم؟ ديگرى گفت: چه مىبينى؟ گفت: اين نور درخشنده كه بين مشرق و مغرب را فرا گرفته است؟ پس در اين سخن بودند كه ابو طالب (عليه السلام) وارد شد و به ايشان گفت: از چه چیز تعجّب نموده‌ايد؟ فاطمه خبر آن نور را ذكر كرد، ابو طالب (عليه السلام) به او فرمود: مىخواهى به تو بشارتى بدهم؟ گفت: آری. ابو طالب (عليه السّلام) گفت: از تو پسری متولد می شود كه وصىّ اين فرزند خواهد بود.[2]
از این روایات، استفاده می شود که حضرت ابوطالب (عليه السلام) از ولادت فرزند دلبندش با خبر بوده و به همین جهت از نحوه ولادت آن حضرت و غیبت سه روزه همسر خود، نگرانی نداشته است. اگر در بعضی از نقل‌های تاریخی، آمده است که ایشان نگرانی و غم و اندوهی داشته، از دردی بوده که بر فاطمه بنت اسد، هنگام نزدیک شدن وضع حمل، عارض شده و این نگرانی‌ها از سوی مردان نسبت به زنان خود، امری عادی است، که البته با راهنمایی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برطرف شده است.[3]
[1]. كلينى، محمد بن یعقوب، الكافی، محقق و مصحح: غفارى، على‌اكبر و آخوندى، محمد، ج 1، ص 452 و 453.
[2]. همان، ج 8، ص 302.
[3]. ابن المغازلي، على بن محمد، مناقب الإمام على بن أبى طالب (عليهما السلام)، ص 58 و 59.