آوازه خوانی برای تحریک جنگ جویان در جنگ احد

در جنگ احد زنان قريش، مردانشان را به جنگ تحريک مي كردند: ابو دجانه یکی از یاران پیامبر (ص) در جریان جنگ هر چيزى را كه میديد خرد و تباه میكرد تا آن كه به دامان كوه رسيد كه در آن جا جمعى از زنان دایره در دست گرفته مى‏نواختند و ميان آنها زنى بود اين سرود را می خواند.

ما دختران طارق كه بر فرش خراميده‏ايم خراميدن كبک با زر و زيور، فرق سرها را با مشک معطر كرده، گوهر بر گردن ها آويخته. اگر پيش بيائيد (مقصود حمله) بغل كشى خواهيم كرد، فرش هاى گران بها را خواهيم گسترانيد و اگر پشت كنيد (از دشمن بگريزيد) مفارقت مى‏كنيم مفارقت كسى كه دوستدار نباشد: و نيز ديگرى چنين گفته:

هان اى طايفه بنى عبد الدار (كه پرچم دار بودند). اى نگهبانان پشت جنگجويان (مبادا بگريزند) با هر حربه برنده (آنها را) بزنيد، او (ابو دجانه) شمشير را آخت كه آن زن را بكشد ولى دريغش آمد كه شمشير پيغمبر (ص) را به خون آن زن آلوده كند آن زن هند (مادر معاويه) بود زن ها هم با نواختن دف (و رقص و سرود) مردان را تحريک و تشجيع مي كردند[1]