آمادگی بشریت برای برپایی قیامت

یکی از امور حتمی عالم خلقت و از اصول دین و اعتقادات، مسئله معاد و برپایی قیامت است. قیامت، دارای ویژگی‌‌هایی است که برخی از آنها عبارتند از:

ظهور و تجلى مالکیت خداوند واحد قهار،[1] صاف و هموار شدن زمين و بى‏آب و گياه رها شدن به گونه‏اى كه در آن، هيچ پستى و بلندى یافت نشود،[2] بیرون فرستادن بارهای سنگین زمین،[3] متلاشی شدن کوه ها همچون پشم رنگین حلاجی شده،[4] خروج شتابان از قبرها به سوی پروردگار،[5]  آشکار شدن اسرار و پنهانی ها،[6]  گشوده شدن نامه هاى اعمال،[7] تجسم اعمال،[8] و حسرت خوردن تبهکاران.[9] [10]

حال که دورنمایی از قیامت روشن شد، چنین واقعه بزرگی نیاز به آمادگی از قبل، و تهیه زاد و توشه دارد. دوره آخرالزمان از آن جا که در آخرین مرحله از حیات بشر و نزدیک به وقوع قیامت است، هشداری برای فراهم نمودن اسباب و وسایل مناسب برای آن رستاخیز عظیم است. مسئله مخفی بودن زمان برپایی قیامت، پنهان بودن زمان مرگ، اعتقاد به مسئله ظهور امام زمان (علیه السلام) و ناگهانی بودن آن، اعتقاد به مسئله رجعت به عنوان تجلی قدرت الهی در زنده کردن مردگان، و… همه و همه از تدبیرهای خداوند حکیم، در آماده نمودن بشریت در دوره آخرالزمان برای مواجهه با مسئله قیامت است.

[1]. «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ». غافر، 16.

[2]. «فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً، لا تَرى‏ فيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً». طه، 106 و 107.

[3]. « وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها». زلزله، 2.

[4]. «وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ». قارعه، 5.

[5]. «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِلى‏ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ». یس، 51.

[6]. «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِر»، طارق، 9؛ «يَوْمَ هُمْ بارِزُونَ لا يَخْفى‏ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْ‏ءٌ». غافر، 16.

[7]. « وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ». تکویر، 10.

[8]. «يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ». نبأ، 40.

[9]. «وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في‏ غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ». مریم، 39.

[10]. طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، ج 14، ص 50.